sucre, cochobamba en rurrenabaque

Hola Amigos!

Aangezien we vastzitten in Rurre en er eindelijk weer elektriciteit is, is vandaag dus een mooi moment om weer een verslag te typen.

Zondag 15 April waren we naar Tarabuco geweest. Een kleurrijke markt 1.5 uur van Sucre. De busrit was ontzettend mooi. De markt viel wat tegen. Minder kleurrijk en heel toeristisch. Wel wat mooie souvenirs gekocht en cocabladeren (nu we hier toch zijn wilden we dat wel eens proberen, de Bolivianen zelf kauwen ze in overvloed). Deze worden hier in overvloed verkocht. Ze smaken echter smerig naar hooi en rauwe andijvie maar het werkte behoorlijk goed tegen de kater die Rob had ;) Maar verder is er weinig aan.

Bij terugkomst na cafe Amsterdam gegaan om daar ons stokbroodje met gehaktbal en satesaus te eten. Na drie maanden eindelijk weer eens iets ´Hollands´ eten, goh wat is dat toch lekker!

In de avond vertrokken naar Cochobamba. De busrit verliep goed, het duurde maar 9 uur. Ons hostel was ook erg relax en we konden meteen gaan slapen aangezien we vroeg in de ochtend aankwamen.

Toen we eenmaal wakker waren begon de ellende. De hoteleigenaar wou meer geld hebben, volgens hem was de prijs waartegen wij geboekt hadden te laag. Maar die vlieger gaat dus mooi niet op! Daar gaan we niet aan beginnen.

De stad zelf is weinig boeiends, niks noemenswaardig te zien of te beleven.

Het doel van het bezoeken van deze stad was een van de verschillende mooie natuurparken in Boliva waarvan er een aantal dicht bij deze stad in de buurt liggen. We konden echter geen fatsoenlijke mogelijkheid vinden, of een bureau vinden die dat voor ons kon doen. We werden van het ene adres naar het andere gestuurd waarna we er na verloop van tijd wel klaar mee waren en besloten om naar het busstation te gaan om onze reis dan maar naar een andere bestemming te vervolgen.

Op het busstation hebben we verschillende mogelijkheden doorgenomen en plannen gemaakt. Echter bleek telkens weer dat we onze plannen moesten aanpassen bijvoorbeeld doordat er geen of zelden bussen reden, of bijvoorbeeld niet rechtstreeks. We zijn echter flexibel!
De mensen achter de kaartverkoop waren overigens de meest ongeinterseerde, nochalantste, onbeschofste mensen die we tijdens onze reis ooit gezien hadden. Al met al kunnen we onze ervaring en reis naar Cochabamba kort samenvatten, als niet de moeite waard. Maar ook dit hoort bij het reizen, niet alles gaat altijd van een leijen dakje, of pakt uit zoals van te voren gehoopt of gedacht.

Uiteindeiljk hebben we maar besloten om naar Rurrenabaque te gaan. (Ligt in het noorden van Boliva en tevens ook in het Amazonegebied). We moesten echter wel eerst over la Paz.

Omdat we geen moment langer in Cochabamba wilden blijven hebben we nog diezelfde avond de bus naar La Paz gepakt.

De rit duurde 8 uur en we kwamen dus op dinsdagochtend 17-04 in La Paz aan. Daar een taxi genomen naar een busmaatschappij die ons naar Rurre kon brengen. We moesten wel 5 uur wachten. Om 13.00 uur vertrok eindelijk de bus. We zaten veelal tussen locals (waar waren andere backpackers?)en de busrit was werkelijk prachtig.

Bolivia is werkelijk prachtig. De weg naar Rurre was echter ook een hele adrenalinekick. Een (eigenlijk)18 uur durende rit (het werden er 24) door de bergen over een smal zandweggetje met een mooie afgrond.

De bussen over deze weg rijden als gekken. Later, bij aankomst en verblijf in Rurre, hoorde we gelukkig pas de horror verhalen ;) (Vandaar dat er geen backpackers in de bus zaten...)Halverwege wel ruim 2 uur stil gestaan omdat de weg geblokkeerd was door een aardverschuivinkje. Dit was schijnbaar ook heel normaal. 2 uur stilstaan schijnt bijna niks te zijn.

Op woensdag 18-04 kwamen we om 10.00 uur aan. Rurre is een leuk, gezellig en vooral toeristisch dorpje met een tropisch klimaat, heerlijk. Chantal was dan ook meteen in haar nopjes. Die dag hadden we meteen een jungletocht geboekt. Er werden ook pampatours aangboden maar die kwamen erg overeen met de pantanaltour en we wilden natuurlijk wel de echte jungle in omdat eens te ervaren.

De driedaagse tocht was top! Een 3 uur durende, werkelijk prachtige, kanotocht bracht ons naar ons kamp. Tijdens de kanotocht krijg je al een indruk van het ´mystieke´ gevoel dat een jungle met zich meebrengt. Het kamp bestaat uit niet meer dan een paar houten hutjes in de jungle zonder stoom etc. De eerste momenten moet je er even aan wennen. Vooral aan al het vliegend spul wat er om je heen zoemt en vliegt. We kregen een wandeling net zoals de volgende dag, nacht en dag daarna. Veel wandelen en ondertussen veel uitleg krijgen over verschillende planten en bomen.

De jungle is zoals je verwacht dicht begroeid. Doordat het dak van bladeren van de bomen voldoende zonlicht doorlaat naar de bodem, is deze ook volledig dichtbegroeid.
Verder zijn er veel muggen, en is het stikbenauw. Plakkerig, bezweet, onder de muggenbulten en dorstig baan je je een weg door het woud. We zijn in de Jungle!

Soms werd het pad werd door de gids met een kapmes gemaakt. De variatie aan bomen en planten is enorm! En je komt de meest rare tegen. We hebben bomen gezien die ruiken naar knoflook, dienen als natuurlijke wateropslag, bomen die melk geven, een boom waarvan de schors dient als natuurlijke viagra voor de locale bewoners, maar ook planten die gebruikt worden als natuurlijke pijnstillers, tegen muggen etc. Bijna te veel om op te noemen.
Maar zeker nog het noemen waard is een boom die loopt. Elke maand is deze boom instaat een soort poot te laten groeien waardoor de boom zich kan verplaatsen. Hierdoor kan deze zorgen dat hij in het zonlicht blijft staan.

Naast planten en bomen zijn er ook dieren. Al laten de ´grotere´bewoners zich er lastig vinden. Je ziet er vele vliners en heel veel andere insecten rondvliegen en kruipen. We zagen wilde zwijnen, spinnen, verschillende mieren (waarvan er zelfs eentje dodelijk is...), papegaaien, verschillende apen en zelfs een pootafdruk van een jaguar ;) de details vertellen we later.

Na drie dagen van al deze bijzonderheden, maar daarbij ook weinig douchen en onder de muggenbulten waren we blij dat we weer terug konden naar Rurre. Maar zeker een unieke ervaring!

We kwamen op zaterdag de 21ste terug en wilde zondag graag met de bus weer terug naar La Paz. Wat blijkt rijden er geen bussen omdat de bevolking een blokkade heeft opgericht. En over hoe lang het gaat duren heeft niemand geen idee.

Dan maar een vliegtuig, al was dat wel balen aangezien de bus ongeveer 8 euro kost en het vliegtuig gemiddeld 60 euro. Maar het wordt nog erger als we er achterkomen dat alle vluchten voor de komende dagen al vol zitten.

Maar daar blijft het niet bij. Doordat er geen benzine en diesel kon komen door de blokkade, reden er ook geen taxi´s meer. Tenslotte werd werd ook de elektriciteit zo goed als afgesloten (die wordt in deze stad/ regio grotendeels opgewekt met diesel). We konden ons dus ook niet nuttig maken om te internetten en we konden ook geen geld opnemen bij de bank dus kregen ook nog een geldprobleem.

Welkom in Bolivia!:) We kenden de verhalen, we waren hiervoor gewaarschuwd. Maar onze reis door Bolivia was tot op heden nog probleemloos verlopen.

Onze reisgids, waar we onze jungletour geboekt hadden, probeerde echter wel van alles voor ons te regelen! We waren aan het ontbijten toen hij kwam vertellen een taxi gevonden te hebben die 6 personen voor 70 bolivianen mee kon nemen tot de blokkade. We moesten daar doorheen lopen en aan de andere kant een taxi pakken die ons naar het volgende dorp kon brengen. Daar moesten we maar kijken hoe we in La Paz kwamen. Niet idiaal maar de enige oplossing.

Rob snel terug gerend naar het hotel om onze wasbeurt een halt toe te roepen (die we die ochtend net hadden ingeleverd omdat we hier toch wel even zouden zitten...). We hadden ons ontbijt nog niet op of onze gids kwam vertellen dat de taxi er al was dus nu mee moesten. Wij rennend naar ons hotel, onze tas snel ingepakt met de helft vieze ongewassen kleren en de helft gewassen natte kleren. Komen we bij onze taxi aan besluiten de andere 4 niet meer mee te gaan. en zodoende konden wij dus ook niet mee...

De enige geldautomaat was nog steeds buitenwerking en in het weekend is de bank zelf niet open...
Om er zeker van tezijn dat we de komende dagen zouden kunnen overbruggen, ons hostel zouden kunnen betalen en wat te eten te hebben geld geleend van een Nederlandse jongen die bij ons mee op tour was geweest.

Maandag en Dinsdag 23-04 en 24-04

Weer heel de ochtend het dorp rond om te kijken wat we konden regelen. Een hoop gedoe maar uiteindelijk valt er niks anders te doen dan een ticket te boeken voor vrijdag voor wel 70 euro. Van het geld baalde we maar vooral van onze tijd. We willen graag een deel van midden-Amerika of in elk geval Mexico meepakken dus elke dag minder is er weer een te veel.

We hebben ons uiteindelijk wel vermaakt hoor. Er is een zwembad, je kunt hier heerlijk, gezellig eten en ze kunnen hier heel goed coctails maken dus jullie weten het wel ;)

Sinds vandaag doet de elektriciteit het ook weer dus we mogen niet klagen.

Onze gids had gisteren kunnen regelen dat we donderdag al terug kunnen vliegen voor bijna 20 euro goedkoper. Morgen vliegen we dus naar La Paz. Daar gaan we de ´death road´ fietsen en snel door naar Copocabana. Vandaaruit gaan we door naar Peru.

De afgelopen weken waren dus niet altijd plezierig maar ook dat hoort erbij. We zijn nog wel steeds gemotiveerd om verder te gaan. Vooral als we verhalen over o.a. midden-Amerika en Mexico horen balen we dat we niet overal het geld (en de tijd) voor hebben ;)

We laten het allemaal over ons heen komen en zien wel hoever we komen! We genieten in elk geval nog steeds met volle teugen van alles wat me meemaken!

Veel liefs vanuit de jungle!!