Mendoza, Salta en Bolivia

Dag lieve mensen,

Eindelijk weer een verslag ;)
Eigenlijk is het niet zo heel lang geleden maar voor ons gaat de tijd zo snel en we hebben alweer zoveel gezien. We wilden eigenlijk voortaan wat vaker een verslagje plaatsen en ze korter houden. De internetfaciliteiten hier in Bolivia zitten echter wat tegen, waardoor het tegenovergestelde gebeurt...

We hebben niet de luxe zoals bijna elke ander backpacker dat we een minilaptop bij hebben. Wat had dat veel tijd en ergenis gescheeld bij oa het uploaden van de fotos. Maar goed vandaag maar een dagje uitgetrokken om alles weer bij te werken en uit te zoeken.

We waren gebleven in Santiago. Wat we vergeten waren te zeggen was dat er hier een aardbeving was geweest van 7.2 op de schaal van richter. Gelukkig geen gewonden en wij hebben hem niet gevoeld omdat we in de bus zaten.

Ook hing er de laatste dag in Santiago smog in de lucht. We dachten eerst dat onze lenzen vies waren maar dat was dus niet het geval.

De busreis naar Mendoza was maar 6 uurtjes maar erg vermoeiend. Omdat we midden in de nacht bij de grens kwamen en dus niet veel geslapen hadden. Eenmaal bij ons hostel aangekomen konden we meteen op onze dorm terecht omdat er verder niemand lag. Heel fijn want zo konden we toch even bijslapen.

Rond de middag werden we wakker en zijn we de stad gaan verkennen. Mendoza is geen wereldstad, de sfeer is gemoedelijk en het voelt eerder als een groot druk dorp. De straten in Mendoza zijn erg breed en staan vol bomen en planten dus erg groen. We zijn meteen op een terras beland waar we ook even hebben genoten van de sfeer. We hoorden dat je hier goed kon skydiven en paraglyden. We vonden skydiven te duur dus besloten om de volgende dag te gaan paraglyden. De rest van de dag niet veel gedaan. We waren uit ons ritme dus besloten voor de verandering maar een keer op tijd te gaan slapen.

Vrijdag 30 Maart.

De volgende ochtend weer de stad in gegaan om deze te verkennen. De stad kent vele terrasjes en patios wat een gezellige sfeer geeft. We hebben ook een wijntour geboekt. Deze tour was iets exclusiever als andere tours maar aangezien we echte wijnliefhebbers zijn vonden we dat wel de moeite waard.

Om twee uur zouden we opgehaald worden om te gaan paraglyden. Maar we zijn ondertussen wel gewend aan de Zuid-Amerikaanse ritme (Tranquillo, tranquillo) dus we wachten rustig 1.5 uur lang op onze taxi ;) Eenmaal bij plek van bestemming moesten we even wachten totdat de wind goed stond waarna we met de jeep naar de top van de berg konden. De rit naar boven was bijna enger dan het paraglyden zelf. We reden vlak op de rand van de afrond. Boven op de berg ging het zo snel dat we niet na konden denken over wat er snel zou volgen. Chantal die niet dol is op hoogtes hing voordat ze het wist in de lucht en besefte bovenin dat het eigenlijk niet eens zo eng was. Het uitzicht was prachtig. Je zag de stad en zijn omgeving liggen. Opvallend was dat Mendoza eigenlijk een soort oase in een woestijnachtige omgeving is. Dit was ons nog niet eerder opgevallen.

Zigzaggend, handen los en tollend naar beneden, erg vet. We hebben een ruim half uur in de lucht gehangen. We waren wel blij dat we eenmaal terug waren in het hostel om bij te komen. Om een beetje hetgevoel te beschrijven het is net alsof je een half uurlag in het schip in de Efteling hebt gezeten.

Zaterdag 31 Maart

Vandaag heerlijk uitgeslapen en de rest van de stad bekeken. Nadat we het idee hadden heel de stad weer te hebben gezien zijn we gaan chillen in het park. Het park is bijna een derde van de stad. ´s avonds zijn we heerlijk uit wezen eten. We kregen een wijnkaart vol met wijnen uit Mendoza. Hier stonden de wijnen met hun wijnhuis op, een keer wat anders. We hebben hier dus ook lekker wat wijntjes op.

De volgende dag werden we al om half 9 opgehaald. We reden met een klein taxibusje door de wijngaarden en bezochten twee wijngaarden. De een wat groter dan de ander. Omdat ons spaans niet denderend goed is kregen we een prive rondleiding met een engelse gids. Hier hebben we kans gezien om veel verschilede wijntjes te proeven, heerlijk.
Op het eind kregen we een chique lunch op een van de wijngaarden. Drie gangen en bij elke gang een andere wijn (zoveel als je wilt ;)) heerlijk gegeten en gedronken. We waren in de avond rond 7 uur terug, maar het gevolg van alle gezelligheid was dat we in de avond niet veel meer gedaan hadden.

De volgende dag op maandag 2 April de bus naar Salta gepakt. Over Salta hadden we regelmatig gehoord dat het zeker een bezoek waard was. Misschien ook wel daardoor viel het ons eerlijk gezegd een beetje tegen. Al hebben we later vernomen dat het vooral de omgeving rondom Salta is die de moeite waard moet zijn. Je kon hier al wel goed zien dat je meer richting Boliviaanse grens opgaat, de bevolking kent al een ander uiterlijk.

In ons hostel hebben we mensen leren kennen die vertelde dat er een museum waar we mummies konden zien die honderden jaren oud waren. Wij de volgende dag dus naar museum MAAM. Daar een paar uur gefacineerd rondgelopen.

In het museum werd het verhaal verteld van de incas. Het verhaal is toegespits op drie kinderen die door de incas zijn geofferd. De mummies zijn eind vorig eeuw gevonden en door de omstandigheden op de vulkaan waar ze gevondenzijn, nog supergoed intact. Het verhaal hebben we een in gids meegenomen dus voor de belangstellende kunnen deze over drie maanden lezen.

Er zijn in totaal drie mummies, maar er wordt gerouleerd, dus er is er altijd maar een te zien.
Het leek gewoon op een echt klein kindje wat lag te slapen, hoe eng. Je kijkt eigenlijk gewoon naar een dood kind van honderden jaren oud, erg bizar maar zo facinerend en interesant. Het heeft ons inieder geval al weer heel wat inzicht gegegeven waardoor het bezoek aan Bolivia en Peru nog interessanter gaat worden.

Na de stad bezichtigt te hebben en lekker te hebben gegeten hebben we op woensdagavond 4 April de bus gepakt naar het grensdoropje in Argentinie. We moesten zelf maar kijken hoe we bij de grens in Boliva kwamen en hoe we onze reis gingen voltooien naar Uyuni.

We kwamen om 5 uur in de morgen aan. Ons eerste ´cultuurshock´. Het station was een schuurtje waar een tiental Bolivianen op de grond in de kou zaten te wachten. Roggelen, spugen, wildplassen, een kind van drie aan de borst leggen is heel normaal.

Samen met een stel uit Buenos Aires liepen we vol goede moed naar de grens van Boliva, nadat uiteindelik achterhaald hadden waar deze lag. De straten waren donker. Onderweg werden we aangehouden door de politie. We moesten per direct terug moesten naar het busstation omdat het niet veilig was om hier te lopen. We moesten wachten totdat het licht werd en een andere route nemen. Wij dus terug en weer plaats genomen tussen de Bolivianen.

Om 7 uur liepen we met een groep naar de grens. Bij de grensovergang ging het verrassend snel. Daarna kwamen we in het Bolivaanse dorpje Villazon. Net of dat we in het wilde westen waren beland. Een en al stofwolk want echte wegen kennen ze niet. De vrouwen lopen in traditionele kleren. Dit bestaat uit een legging met sandalen, een bolle gekleurde rok, met gekleurde en gebreide vest, jurk of trui. Een bolhoedje en een gekleurde doek met spullen of een kind op hun rug geknoopt. Alle vrouwen hebben hun haren in twee vlechten en bijna geen elke oudere Boliviaan heeft zijn voortanden nog. Erg apart maar leuk om te zien.

We moesten hier een halve dag rondgehangen omdat we met de trein verder naar Uyuni zouden reizen. De trein rijdt echter maar eenmaal per dag (en dan nog niet eens dagelijks). we hadden het dorpje al gauw gezien aangezien het niet veel voorstelde. Goedkoop, kou, geen Engels waren begrippen waar we al snel achterkwamen.

De treinreis reed door een woestijn gebied. Wat was deze reis ook prachtig. Dat er zoveel variatie in een woestijn kan zijn. We reden door de bergen, zagen veel rotsen, zand, planten, cactussen, stenen, riviertjes, landbouw, kleine dorpjes en de bevolking die aan het wassen of koken waren bij de rivier, ja even terug naar grootmoeders tijd.

Om half 2 in de nacht kwamen we aan in Uyuni. Tegenover het treinstation hebben we een hotel gepakt. Deze staan hier gelijk aan de hostels die we in Brazille, Argentinie en Chili gehad hebben. Heerlijk een twee persoonsbed met eigen badkamer. We hadden zelfs tv en warm water, wat in Bolivia niet overal even vanzelfsprekend schijnt te zijn.

Doordat Uyuni hoog ligt hadden we wel last van wat hoogteziekte. Hoofdpijn en misselijkheid. Als je ook maar enige inspanning leverde waren we meteen buiten adem. We hebben daarom maar besloten hier een aanpassingsdagje in te voeren.

Een supermarkt kennen ze niet, er is hier een grote markt waar oude vrouwen hun producten staan te verkopen. Een geslachte koe, kip etc hangt hier rustig te wachten, om verder opgesneden te worden, even wennen.

Het is vrijdag 6 April en dus Pasen. We zagen die avond een paasprocessie voorbij komen. Alle winkels waren dicht en het hele dorp liep met een stoet mee. Er werd door enkele mannen met maskers een doodkist gedragen met daarin een pop van Jezus. Jezus werd ook op een stoel gedragen net als Maria. Er liep ook een fanfare mee. Deze stoet stopte bij verschillende kruizen die geplaatst stonden in het dorp waar dan een speech werd gehouden, erg apart maar interesant om te zien.

Het eten is hier overigens verrassend goed. Die avond hebben we heerlijk op bed een filmpje gekeken. Heerlijk, net of we gewoon thuis in Eindhoven waren.

Zaterdag 7 April

Vanmorgen vroeg vertrokken met een Jeep op tour. We waren met twee Fransen en twee Zwitsere, erg leuke mensen. Gelukkig sprak er een erg goed Spaans wat fijn was omdat onze gids geen woord Engels kon.

Deze tour was in een woord waanzinnig mooi. Boliva is werkelijk een schitterend land als je kijkt naar zijn natuur.

Onze tocht starte bij de zoutvlaktes. We hadden hier veel van verwacht en het was dan ook de moeite waard. De vlaktes zijn ruim 10 duizend vierkante km groot. Zover het oog reikt, een grote witte vlakte! We zijn ook naar het zouthotel geweest, een hotel helemaal opgetrokken uit zout. We hebben geluncht midden op de zoutvlaktes en hebben voor het eerst lamavlees op wat nog best lekker was ook.

Daarna door naar het treinenkerkhof waar de eerste treinen lagen die het zilver vanuit Potosu naar Chili brachten. Een hoop roest bij elkaar en niet bepaald de moeite waard.

Daarna door de woestijn gereden naar ons eerste slaapplek die ter plekke geregeld moest worden, ja hoor we zijn in Bolivia. We sliepen in een klein dorp bestaande uit vierkante blokken met hutjes en lamas die op straat liepen. Uiteindelijk viel het allemaal wel mee. We zijn ondertussen veel gewend ;) We hebben die avond gezellig met andere groepen, thee gedronken, soep en kip met aardappeltjes gegeten. Helaas was onze gids spoorloos dus duurde het allemaal even voordat we konden eten, ja ook dit werd als heel normaal beschouwd. Gelukkig konden we er hard om lachen. We kwamen er ook achter dat we erg verbrand waren in ons gezicht. Het weer is ook erg apart. Je zit namelijk hoog wat betekend koud maar ook dicht bij de zon dus ook weer heel warm. Dus de volgende keer nog beter smeren. Ja ouders we leren het nooit he ;)

Zondag 8 April

Vamorgen om half 7 opgestaan en na ons ontbijt bestaande uit droog brood hebben we onze tocht vervolgd door de woestijn. Poeh we kunnen niet opnoemen wat we allemaal hebben gezien. Wel honderden fotos gemaakt (sorry Loes:s) en daar uiteindelijk maar mee gestopt omdat je achter elke berg weer iets anders moois ziet. Wat een variatie aan kleuren,bergen,rotsen, meren etc. En ondanks dat we in een woestijn zijn, loopt er in een canyon een stroompje waar vervolgens wel ijs op ligt... Overdag is het ongeveer 40 graden maar in de nacht kan het makkelijk 10 graden vriezen. We hebben deze dag verschillende rotsformaties bezocht en verschillende meren. Het meest uitzonderlijke meer was het rode meer. Een meer dat dus ook echt rood van kleur is, door de algen die erin groeien. Bijna alle meren bevatten zoveel zout dat er weinig in kanleven, alleen de flamingo zie je overal. Eind van de middag kwamen we aan bij ons volgende slaapplek. Dit waren enkele blokken met geen water en elektriciteit. Om 8 uur gingen we al naar bed aangezien we om 4 uur op moesten...
Gelukkig hadden we stapels dekens en onze termokleding bij want het was zooo koud.

De volgende ochtend gingen we naar de geisers. Deze spuitte in de nacht het hardst door de temperatuurverschillen. Een wolk rook en hard spuitende gas in maanlicht gaf een prachtig plaatje. Daarna naar warme natuurlijke baden. Dit keer deze maar overgeslagen aangezien het te koud was om je om te kleden. Wel genoten van de prachtige zonsopkomst. We hebben hier ook in een hutje pancakes gegeten. Daarna afscheid genomen van het Franse stel die door gingen naar Chili. Dat ligt namelijk hier dichtbij. De rest van de dag zijn wij terug gereden naar Uyuni. Tussendoor weer geluncht in de woestijn en onderweg weer genoten van het uitzicht. Maandag 9 April , om 5uur, kwamen we aan in Uhuyni. We wilden door naar Potosi maar alle bussen waren al volgeboekt of vertrokken. Na een heerlijke ´echte´ maaltijd en een warme douche weer een filmavondje gehouden.

Die nacht werden wij om 4 uur wakker gebeld door Inge. Met het nieuws dat hun zoon Wout een paar uur eerder was geboren. We hadden de dagen hiervoor geen bereik op de telefoon dus waren blij dat Wout nog ff was blijven zitten. Alles gaat goed zowel met Inge als Wout en Chantal is een erg trotse peettante. Jammer dat we er niet bij kunnen zijn maar gelukkig stuurt trotse oma erg veel foto's.

Dinsdag 10 April.

Stipt op tijd om 10 uur vertrok de bus naar Potosi, en vier uur later kwamen we ook op tijd aan. De reis was overigens weer prachtig, wat heeft de wereld toch veel moois te bieden.

Potosi ligt weer een stuk hoger (een van de hoogste plaatsen ter wereld) en dat was aan de zuurstof ook te merken. Een heuveltje op en buiten adem een aparte gewaarwording.

In Potosi hadden we weer een cultuur shock. Ondanks dat Potosi maar 140.000 inwoners heeft was het op het station chaos en drukte, overal mensen, lawaai en stinkende uitlaatgassen. In de smalle straatjes stikt het van de auto´s en busje, maar een roetfilter of iets dergelijks kennen ze hier niet.

De mensen rijden hier ook weer als gekken. Tuuteren om te waarschuwen dat ze de kruising naderen, en niet kunnen zien wat er van de andere kant komt, maar dat maakt ook niet uit want er wordt vervolgens ook gewoon doorgereden ook al wordt er aan de andere kant getoeterd. Wie het eerst komt...

Die dag de stad rondgelopen en in een Europees tentje (grande cafe-achtig)gegeten en geborreld om te vieren dat ons neefje was geboren.

Woensdag 11 April

Potosi staat bekend om zijn koloniale kerken en zijn mijnen. We hebben lang getwijfeld om een mijn tour te doen maar van iedereen hoorde we: een ervaring maar nooit meer. Wat ons al aan het twijfelde brachten. Het bericht uit Peru dat daar een ongeluk in een mijn was gebeurt en dat daar zes mijnwerkers vastzitten deed de rest.

We hebben daarom maar een ´ spirituele ´ tour uitgezet.
We hebben veel kerkjes en een klooster bezocht. Vooral het klooster heeft veel indruk gemaakt. We kregen een privé rondleiding van wel 3 uur, waarin niks voor ons verborgen werd gehouden zelfs niet de zelfkastijdingswerktuigen en ruimte. Wat een indruk heeft dit achtergelaten. Er wonen nog steeds tien nonnen van de leeftijd 22 tot 85 jaar. Ook dit verhaal moeten de belangstellende over drie maanden maar reallife horen.

We hebben ook op een dak van een kerk gelopen waar je een mooi uitzicht had op het dorp. In dezelfde kerk was ook aan grafkelder toegankelijk. Het betreden van dergelijke ruimtes is apart.

We hebben ook het bekende museum bezocht waar ze vroeger munten drukte. Dit was wat minder indrukwekkend. Die avond weer in het Europees tentje gegeten, de pasta daar was te heerlijk om over te slaan. Toch maar van profiteren want wie weet wat ons de komende maanden te wachten staat.

De volgende dag, donderdag 12 April vertrok onze bus naar Sucre. Dit was maar 3 uurtjes reizen.

Sucre is een mooie stad. Veel historische koloniale gebouwen en een stuk netter en moderner dan Potosi. Ons hostel was erg netjes en gezellig, boven verwachting. En de eigenaresse spreekt Engels. Ondanks dat het Spaans steeds beter gaat, we moeten wel, blijft Engels zoveel makkelijker. Die avond wezen uit eten. Wat een luxe voor 10 euro per persoon eten en veel cocktails, wat wil je nog meer ;)

De volgende dag, vrijdag 13 April, heel de stad afgewandeld. In de stad staan vele kerkjes. We zijn naar het park geweest en een kasteel bezichtigd iets buiten de stad, wat tegen viel omdat deze zo leeg stond. Waarschijnlijk waren ze bezig met groot onderhoud. Die avond bij een geweldig bbq restaurant belandt waar we dan ook heerlijk biefstukken hebben gegeten. En dat voor maar 4 euro per persoon.

Vandaag is het zaterdag 14 April en hebben we deze dag uitgetrokken om onze foto's te downloaden en dit reisverslag oa te typen. Sorry we hadden gezegd het bij te houden maar door omstandigheden dus helaas niet gelukt ;)

Morgen gaan we naar een bekend marktje hier in de buurt en vertrekken we ´s avonds naar Cochabamba.

Bedankt voor jullie belangstelling en lieve reacties.


Veel liefs vanuit Sucre!!