Patagonie en Santiago

Hola Amigos, que tal?

Ons Spaans wordt steeds beter. Het is een vrij makkelijke taal om te leren. Het is alleen jammer dat mensen zo snel praten want dan kunnen we het niet meer volgen en blijft het bij si,si en gracias. Ons Engels wordt ook steeds beter, zelfs Chantal krijgt complimenten over haar Engels. Wie had dat gedacht na die paar woorden Engels op vakantie een paar jaar geleden ;)

Als eerst bedankt voor jullie berichtjes. Zelfs de opmerkingen over Rob zijn baard kunnen we erg waarderen. Voor de belangstellende onder ons, Het pikt niet, zowel voor Rob als Chantal niet. Het is gewoon makkelijker en je bent een backpacker of niet;) Er zijn zelfs mensen die zelfs een fohn of steiltang meenemen, weer n ander uiterste.

Nu we dit bericht schrijven zitten we in Santiago. Het is hier heerlijk weer zodat we gelukkig weer op onze slippertjes en korte broek rond kunnen lopen. We hebben zelfs een zwembad bij ons hostel dus we zitten nu weer in de chillmodus. Dat was de afgelopen weken namelijk wel anders.

We waren gebleven bij Ushuaia. We waren vroeg opgestaan om een busrit naar Puerto Natales te maken in Chili. De reis duurde 16 uur dus dat viel voor ons wel mee. De bussen in Argentinie en Chili, met name de nachtbussen zijn goed te doen. We kwamen rond middernacht aan in Puerto Natalis. Een reisgids bracht ons lopend naar ons hostel (zo klein is het).Eigenlijk sliepen we bij mensen thuis omdat het zo klein was. Er hangt dus een andere sfeer dan in een echt reishostel maar we vinden het ook leuk om kennis te maken met de locals.

We sliepen naar drie weken eindelijk weer op een prive kamer. We boeken namelijk de goedkoopste kamers en als een privekamer even veel geld kost dan een dorm (slaapzaal) pakken we uiteraard een private room. We hadden bedden met super dikke matrassen. Heerlijk eindelijk weer een goed bed.

De volgende ochtend hebben we daarom eens heerlijk uitgeslapen en werden we weer verrast door ons ontbijt. Zelf gemaakte jam, verse broodjes en een groot stuk chocolade. Chantal was vooral met de chocolade helemaal in haar nopjes.

We hebben die dag alles weer geregeld. We gaan namelijk meteen naar een touristinformation of vragen aan de hosteleigenaar of andere reisgenoten wat je hier allemaal kunt doen in de omgeving, waar je, je excursies kunt boeken, waar je, je volgende busreis kunt boeken etc. Toen we door het dorp liepen viel ons op, hoeveel honden hier wel niet los rondlopen. Het lijkt wel of de honden hier net als mensen een eigen leven leiden. Heel bizar om te zien. We werden dus al vrij snel vergezeld door een pup die maar al te graag achter ons aan huppelde.

Nadat we alles geregeld hadden, weer geld gepind hadden en boodschappen hadden gedaan hebben we heerlijk zelf gekookt op een oud gasfornuis. Maar dan ook echt een oud gasfornuis, eentje uit grootmoeders tijd. Er zaten leuke mensen in ons hostel en hebben dus eigenlijk net als alle andere avonden gezellig geklets. Het is leuk om zoveel verschillende mensen te ontmoeten. Hun levensverhaal en vooral hun reisverhalen zijn intersant om te horen, je leert er ook veel van.

Zoals eerder vermeld zien we veel Europeanen soms een Austaliër en Canadees of Amerikaan. Maar de meeste backpackers die we tegen komen zijn uit Israel. Als je eenmaal bent ingelicht valt het ook op hoeveel plaatsen (hostels, restaurants etc.) er in het hebreeuws informatie is te vinden.

Donderdag 8 Mrt.

Vandaag werden we om half 8 opgehaald dus moesten we weer vroeg op. Dit valt ons wel zwaar omdat onze dagen zo vol zitten dat we nooit op tijd op bed liggen en toch weer vroeg op moeten. Vroeg opstaan is niet ons sterkste punt. Maar we doen het voor een goed doel. We hadden namelijk een bustour door het nationale park torres le pain. We stopte daar bij een gletsjer, waterval, meren etc. De omgeving bestaat vooral uit bergen en meren. Er lopen veel guanaco´s (lamas) en nandas/ nandoes (struisvogel) losrond en je ziet veel condors (roofvogels) rondvliegen. Ook herten en vossen zie je geregeld langslopen. De omgeving is echt super mooi. In de midden staan de bekende torres, deze gaan we morgen beklimmen. De tour zorgde voor heel wat mooie plaatjes en in korte tijd voor een goede indruk van het park en omgeving.

De volgende dag dus vroeg opgestaan om weer naar het park te gaan maar dit keer om te gaan hiken. We hebben erg geluk met het weer, hier is het 20 graden met veel zon dus onze lange broek hadden we snel afgerits en onze vesten als snel uit gedaan. De tocht was mooi maar soms erg vermoeiend omdat deze steil omhoog ging. Je hebt niet echt ruime wandelpaden zoals we in NL gewend zijn maar je moet soms echt klouteren over boomstammen, rotsen etc. Bovenaan het ´wandelpad´ ligt een meer met veel keien en daar staan de torres. We hebben een paar uur in het zonnentje liggen genieten van de omgeving voordat we weer omlaag gingen. We hebben die nacht overnacht in een refugio. Een soort blokhut midden in het bos aan een stromend beekje, erg leuk. De volgende ochtend zijn we voldaan teruggelopen. En hebben we de avond weer door gebracht in ons vorige hostel.

Zondag 11-3
De volgende ochtend moesten we om 6 uur al op om de bus te pakken naar El calafate in Argentinië. Het was donker en het regende toen we naar de bus liepen. Opeens een sterk dejavu naar NL en de bevestiging dat we NL zeker nog niet missen.
De busreizen zijn mooi en bijzonder om mee te maken in deze omgeving. Je ziet alleen maar eindeloze platte droge vlaktes met graspollen en bergen op de achtergrond. Je ziet ook hier regelmatig een vos, nanda/ nandoe of guanaco´s rondlopen. Helaas is deze route niet over een verharde weg waardoor je dus de busreis ook snel beu bent. Deze weg heet ruta 40 en gaat van onder helemaal door naar boven de pampas door.

El Calafate is ook een klein dorpje. Voor nu vinden we dat fijn omdat we de grote steden ondertussen wel gehad hebben. Maar wat we wel merken is dat deze dorpjes vaak zelf maar weinig te bieden hebben en sommige volledig op toeristen zijn gericht. We hebben een prachtig hostel met uitzicht over het dorp, meren en bergen. 'S avonds heerlijk genoten van het uitzicht met tapas, wijn en onze leesboeken.

De volgende dag hadden we een rustdag ingelast. We reizen in zo´n tempo dat we weinig ´vrije´ tijd hebben en hadden dus wel behoefte aan een rustig dagje. Reizen staat niet gelijk aan vakantie;)

De dag later zijn we naar de beroemde gletsjer Perito Moreno geweest. Dit is de grootste gletsjer ter wereld die aan land komt. Eens in de paar jaar breekt er een brug af wat een bijzonder moment is. Dit was enkele weken eerder gebeurd (wat we op tv gevolgd hebben) en nu stonden we daar real life. We hebben een boottocht langs de gletsjer gemaakt. Dan pas zie je dat deze tot wel 70 meter hoog is. Daarna een wandelroute gemaakt waar je de gletsjer aan de bovenkant in zijn geheel ziet. De gletsjer heeft een oppervlakte van wel 235 vierkante km. Je hoort steeds het ijs kraken en breken wat heel bijzonder is om te horen. En vooral als er een flink brokstuk afbreekt en met geweld in het meer stort is spectaculair om te zien.

De volgende dag alweer 14 Maart vertrokken we met de bus naar El Chalten. Dit dorpje heeft maar 500 inwoners en is echt een gat. De volgende dag gaan we de route hiken naar de Fitz Roy.

Deze route viel conditioneel wel mee ook al was deze op enkele stukken ook erg steil. Het was vooral het weer wat tegenzat. Zodra we ons hostel uitgingen begon het te miezeren, en hoe dichterbij de top kwam, hoe erger het weer werd. Chantal heeft echt even huilend stil gezeten omdat ze zeiknat was, koud had, het hagelde en een liesblessure had en zich afvroeg waar ze toch mee bezig was. Gelukkig heeft Rob veel geduld en heeft Chantal gewoon mee naar boven genomen. Gelukkig is Chantal dan wel zo eigenwijs om de tour toch af te maken. Weer een ervaring rijker maar voorlopig hebben we het hiken wel gehad. Om drie uur ´s nachts vertrok ons bus naar Bariloche.

Ook in Bariloche net als de rest van Patagonië leven de honden volop in groepen op straat. Telkens als we op pad gaan loopt er wel een hond met je mee. Bariloche ligt midden in de bergen en is omringt door vele meren. Het dorp staat bekend om zijn chocolade. In de hoofdstraat bestaat de helft van de winkels uit chocoladewinkels, soms zelfs zo groot dat het wel supermarkten lijken. We hebben ons ingehouden en maar een doos chocolade gekocht.
´s avonds weer heerlijk uit wezen eten. Dat had Chantal zich zelf beloofd nadat ze bij de Fitz Roy stond en deze avond maakte de Fitz Roy ervaring ook weer helemaal goed.

18 maart
Mensen noemen het in Barriloche ook wel Argentijns Zwitserland en dat hebben we ook gemerkt. We zijn naar een uitkijkpunt gelopen wat uitzicht gaf over het dorpje en de vele meren. Prachtig. Deze meren zijn echt groen of blauw van kleur. Daarna hebben we een mountainbike gehuurd om door het natuurpark te fietsen. We zullen het maar ophouden dat afdalingen meer ons specialiteit zijn. De wind waait langs je oren af en de tranen staan in je ogen maar het geeft een kick om zo hard mogelijk naar beneden te gaan. In Bolivia heb je de beroemde ´deadroad´, een afdaling die je per mountainbike kunt afleggen. Die gaan we dan ook zeker doen.

De volgende dag zijn we met een busje een dagtocht gaan maken naar San Martin de Los Andes. Het regende en we waren al erg verwend door alles wat we de laatste dagen en weken hebben gezien qua omgeving want we hadden niet steeds het 'wauw' gevoel wat de rest wel had. ´S middags hadden we pauze en hadden we ons getrakteerd op een groot stuk chocolade taart en cocktails. De weg terug was een stuk mooier. Veel meer variatie en een andere omgeving dan we steeds gezien hebben.

De volgende dag op 20 Maart konden we weer vroeg op om de bus te pakken naar Pucon. Dit is een klein dorpje in Chili. Tijdens je reis kom je veel dezelfde mensen overal tegen. Grappig dat je toch allemaal dezelfde route volgt.

Pucon is erg mooi en ook hier sliepen we meer bij iemand in huis. We hadden ook weer een twee persoonskamer. Helaas hebben we ergens onderweg in de laatste dagen wel te maken gehad met bedbugs (bedwants) wat tot gevolg had dat we helemaal en vooral Rob onder de bulten zaten. Goed je moet alles meegemaakt hebben toch.

De volgende dag heerlijk uitgeslapen. Wat dat betreft blijven we ook echte genieters. We hebben ook besloten om het in Pucon wat rustiger aan te doen.

Aan de rand van Pucon staat een actieve vulkaan de Villarica. Overdag zie je rook uit de vulkaan komen. Op een avond konden we zelfs zien dat de rook oranje opgloeide boven de vulkaan door de magma. Erg vet om te zien!
De stranden in Pucon zijn trouwens ook zwart, vanwege de vulkaan. Een keer wat anders.

Op donderdag 22 Maart gingen we raften. Daar vertelde ze ons dat het vetter was om in een kleine raft te gaan van twee personen. Het lijkt op een kajak maar dan van rubber en het wordt een ducky genoemd. Het was zeker gaaf. Voorin had je kans om er eerder uit te vallen en vang je al het water op. Aangezien Rob zo lief was bij de Fitz Roy was Chantal zo sociaal om voorin te gaan zitten. En dat heeft ze ook geweten. Terwijl Rob het redelijk droog heeft weten te houden, heeft Chantal heel wat water moeten happen. Halverwege kregen we het voor elkaar om onze boot boven op een steen te krijgen. Tja wat doe je dan... uiteindelijk met een hoop bewegingen ons toch los gekregen. Onze gids vond het zelfs fantastisch. Helaas bij de laatste stroomversnelling werd Chantal de boot uitgegooid door een grote kei. Het was echt een leuk en een uitdaging om te doen. Wat dat betreft onze leukste sportieve ervaring tot nu toe.

In de middag besloten we naar de termen te gaan. Door de vulkaan zijn er veel natuurlijke warme baden. We hadden deze baden voor ons zelf, er was verder helemaal niemand. Midden in de bergen, pal naast een rivier zaten we dan lekker te chillen.

De volgende dag zouden we gaan hiken maar Rob was niet zo lekker dus ook deze dag hebben we doorgebracht in de termen. Dit keer een andere maar ook super mooi en lekker. Heerlijk!!!! Sommige thermen in Nederland vallen er bij in het niet.

De dag daarna en tevens onze laatste dag zijn we naar een natuurpark geweest om te hiken. Helaas was het deze dag niet zo´n mooi weer als de afgelopen dagen en we begonnen onze toch in de wolken. Halverwege hebben we besloten terug te lopen want door de mist konden we niks zien. Als troost maar op het terras beland.

In de avond vertrokken we met de bus naar Santiago. Patagonië was erg mooi maar we hebben het ook wel gezien, en we zijn weer toe aan iets anders.
De route die we reden was op een gewone snelweg, het was vlak en er lagen weiden met koeien. Het leek wel of we door Nederland reden...

Op zondag 25 Maart kwamen we vroeg op het station in Santiago aan.
We vonden het heerlijk om weer in een stad te zijn. Het is hier ook heerlijk weer en ook daar genieten we van aangezien we richting Bolivia gaan en het daar kouder zal zijn.

Santiago is een mooie stad. Ook deze stad doet weer Europees aan, net als Buenos Aires, maar dan in het klein, met ´maar´vijf miljoen inwoners. Er zijn ook weinig echte wolkenkrabbers, die je in een stad kan verwachten.
De eerste dag hebben we eigenlijk de hele dag op het terras gezeten om verschillende cocktails uit te proberen:) Het vakantiegevoel overheerst hier!

De volgende dagen hebben we rond gelopen in de stad. Gechilled in het park en Gechilled aan ons zwembad.
Dit keer zitten we in een echt backpackershostel en hebben elke avond ook heerlijk gekookt. ´s Avonds is het hier erg gezellig, een leuk hostel met leuke mensen.

Het is ondertussen 28 Maart en vanavond vertrekken we naar Mendoza (Argentinië). Daarna willen we zo snel mogelijk door naar Bolivia.

We hebben nog steeds geen heimwee en zijn zelfs bang tijd te kort te komen. Wel missen wel een frikandel speciaal;)
We proberen jullie wat vaker op de hoogte te houden zodat we niet zo'n lang verslag hoeven te typen en jullie ook niet zoveel hoeven te lezen in een keer.

De foto's zijn allemaal bij het vorige verslag gevoegd. Ook bij dit verslag kan het zijn dat de foto's later volgen.

Heel veel liefs van ons.