Machu Picchu, Araquipa, Nasca, Huacachina, Mancora

Hallo trouwe volgers!

Het heeft even geduurd maar als het goed is staan nu de foto´s bij ons vorige verslag.

We hebben nog steeds geen heimwee al moeten we soms wel even slikken als we alle lieve berichtjes vanuit NL lezen, bedankt daarvoor!!

We zijn nu ruim 4 maanden weg en nog iets meer dan 2 te gaan.
Voor veel mensen is het aftellen begonnen maar voor ons nog lang niet.

We waren gebleven in Cusco bij de Machu Pichu. We zullen het maar even afkorten naar MP.

Wat we vergeten te zeggen waren is dat Cusco dus harstikke toeristisch en (daardoor) duur is. Ze weten de aantrekkingskracht van de MP goed uit te buiten. MP is met alles erop en eraan in ieder geval duurder dan wij verwacht hadden.

Op zaterdagmorgen 6 Mei om 5.00 uur opgestaan om, om 5.30 uur de bus naar de MP te pakken.
Eenmaal boven zagen we niks, alleen maar dichte mist. Een hele aparte gewaarwording dit gecombineerd met de rust en de ligging, heel mysterieus.
Gelukkig trok de mist heel snel weg en zagen we dan het beeld wat vele kennen van de klassieke anchichtkaart.

Doordat we zo vroeg waren, waren we voor de massa dagtoeristen zodat we in redelijk rust rond konden kijken.

In de eerste instantie lijkt de stad klein maar als je er doorheen loopt merk je pas hoe groot deze is.
Heel interressant om te zien hoe slim de inca´s waren en hoe stevige gebouwen zij konden bouwen al moet dit wel jaren, decennia gekost hebben. Nadat we rondgewandeld hadden hebben we een paar uur op de berg gezeten en genoten van de rust en het uitzicht.

In de middag waren we terug in het bijgelegen stadje waarna we geluncht hebben en om 16.30 uur de trein weer terug pakte naar Pukoy. Daar pakte we een taxi naar het busstation van Cusco waar we de bus pakte naar Araquipa. Alles in een rap tempo achter elkaar door.

Op maandagochtend 7 Mei kwamen we aan op het busstation na een vreselijke koude nacht in de bus. Dit waren we al snel weer vergeten toen we in het heerlijke zonnige Araquipa terecht kwamen en hier, (eindelijk!), begroet werden door Tom (maat uit Uden).

Tom woont sinds 6 weken in Huacacachina en zal deze week samen met ons trekken door de Calca Canyon, het bezichtigen van de Nascalijnen en vervolgens zal hij ons kennis laten maken met Huacacachina.

We pakten een taxi naar ons hostel wat een echt partyhostel bleek te zijn. Deze dag hebben we eigenlijk niet veel gedaan dan eten, drinken, op het terras zitten, in de bar zitten om eens goed bij te kletsen.
Het is heel leuk om weer ´brabants´ te kunnen ouwehoeren maar ook om goede gesprekken aan te gaan. We hebben veel pisco gedronken, ´het´ drankje van Peru. Het smaakt een beetje als de capihrianas. En ´s avonds een flinke goede biefstuk op, aangezien het restaurantje waar Tom werkt vegetarisch is. Ook voor ons een goed excuus!;)

Woensdag 8 Mei

Vandaag besloten de stad te gaan bezichtigingen. Het is geen bijzonder mooie stad maar wel een schone en moderne stad. De plaza is net als alle plazas in ZA. De stad is omringt met twee grote vulkanen met mooie ijstoppen. Veel andere bezienswaardigheden heeft deze stad niet.

We zijn wel naar een overdekte markt geweest waar volop vlees, vis en fruit wordt verkocht. Vooral de schapenkoppen waren erg bijzonder.

We hebben ook nog het klooster bezocht. Tom wilde dit graag nog eens zien en wij waren wel benieuwd naar de verschillen tussen het klooster in Potosi en hier.
Het klooster hier was erg groot, een stad in een stad wordt het ook wel genoemd met vele smalle straatjes en kamers met veel eigen keukens etc. Het klooster zelf is wel minder luxe. Bijna geen goud, beelden en schilderijen waar het in Potosi vol van stond.

Die avond bij een lokaal tentje wezen eten. Dit scheelt ontzettend veel in geld (schandalig goedkoop) en is net zo lekker (om te smullen!).
Om 23.00 uur lagen we op bed aangezien we om 03.00 uur weer op moesten.

Om 03.00 uur werden we opgehaald met een taxibusje om naar de Calca Canyon te gaan. Gelukkig duurde het ruim 3 uur voordat we in het dorpje waren waar we ontbijt kregen.

De tour starte bij de begin van de canyon waar we condors konden spotten. Deze vogels kunnen wel drie meter in spanbreedte worden. We zagen verschillende condors zitten en rondvliegen, machtige beesten, prachtig om te zien!

Daarna reden we een stuk door waar onze tour begon. We waren met tien mensen plus onze gids. Onze gids vertelde veel over de omgeving en verschillende soorten planten etc. Eens te meer blijkt dat een gids veel verschil kan maken in de beleving. Het uitzicht was prachtig. Het was er bovenverwachting mooi! Om honderden woorden te besparen zullen we zo vlug mogelijk wat foto´s toevoegen.

De eerste dag was in de canyon dalen. We lunchte in een dorpje in de Canyon.
In de canyon zijn drie dorpjes te vinden, in het grootste dropje wonen 58 personen, heel apart. De omgeving is echt prachtig, vele bergen, kleuren etc.
Tegen 17.00 uur kwamen we bij ons kamp aan. Deze was prachtig met kleine hutjes, zwembad, bloemen etc, bijna resortachtig. Helaas wordt het een half uur later al donker . Na het eten weer naar bed gegaan omdat we de volgende ochtend om 05.00 uur weer zouden vertrekken.

Vandaag was de tocht omhoog om weer uit de canyon te komen. Dit was pittig maar te doen. Chantal werd goed gesupport door de mannen. Eenmaal boven konden we weer genieten van het prachtige uitzicht en kregen we lunch in het dorp. Vervolgens reden we met de taxibusje naar de termen waar ons lichaam heerlijk kon ontspannen na de inspanning. De weg terug nog verschillende malen gestopt bij uitzichtpunten en uiteindelijk waren we rond 19.00 uur weer terug in Araquipa.

Die avond zijn we weer naar ons vertrouwde café gegaan die we voor het gemak ´t Stulpke hebben gedoopt en waar we een hele, hele, gezellige avond gehad hebben ;)

Vrijdag 11 Mei

Chantal had nogal veel buikkrampen dus besloot de ochtend in bed door te brengen. Rob en Tom waren op het terras gaan zitten en ´s avonds weer met zn drieeen bij het vertrouwde steak restaurant wat wezen eten. We konden het niet laten.

Zaterdag 12 Mei

Vanmorgen gelukkig weer een busticket kunnen krijgen naar Nasca, ook hier in Peru weten ze wat staken is en werpen ze blokkades op, waardoor we de dag ervoor geen kaartjes konden kopen. (Sommige reizigers die vastzaten tussen blokkades hebben er 60 uur over gedaan om weer terug te komen naar de plek waarvan ze vertrokken…)

We zijn heerlijk op het terras gaan zitten en zijn aan het eind van de middag weer naar het vertrouwde Stulpke gegaan. Daar vloog de tijd wat het gevolg was dat we moesten haasten om naar het station te komen want de bus zou eerder vertrekken. Gelukkig waren we mooi op tijd en hebben we een goede bustocht gehad.

In de ochtend kwamen we in Nasca aan. Nasca zelf is een woestijn dorpje waar niet veel te zien is. Wel stond vandaag alles in teken van moederdag wat hier groots gevierd wordt.

We zijn uiteindelijk naar het vliegveldje gegaan waar we met een klein 6 persoonsvliegtuigje de nascalijnen bewonderd hebben. Het vliegen in een klein vliegtuigje was voor ieder van ons een nieuwe ervaring en dat vonden we alleen al vet! In de lucht voel je alles. Doordat het een klein vliegtuigje is kan het laag bij de lijnen komen en er ook omheen vliegen zodat ieder de lijnen goed kan zijn.

De nascalijnen komen uit de nascaperiode en zijn duizenden jaren oud. Waarvoor ze diende weten ze niet precies, maar zeker heel bijzonder dat deze intact zijn gebleven. Het zijn oa afbeeldigen van vogels, apen etc.

Na een vlucht van ruim een half uur waren we een beetje pips. We hebben rondgelopen in het dorp en zijn uiteindelijk met de bus naar Ica gegaan waar we de taxi pakte naar Tom zijn dorp Huacachacina.

Huacachacina is een klein dorpje (120 gezinnen) wat rondom een oase ligt aan de rand van een zandwoestijn. Het is een heel klein dorpje omringt door ontzettend hoge duinen, heel apart.

Maandag 14 Mei

Deze dag vooral gechillt bij een klein hosteltje. Aan het eind van de middag zijn we de duinen opgelopen. Rob en Tom steil omhoog, Chantal zigzaggend wat al vermoeiend genoeg was. Eenmaal boven heb je een schitterend uitzicht. Je ziet alleen maar bergen zand. Heel apart, onwerkelijk en betoverend. We hebben hier heerlijk genoten van de zonsondergang, pff wat hebben we het toch goed. Eenmaal in het donker was het ook een prachtig gezicht omdat je de lichtjes vanuit de stad Ica kunt zien en vanuit het dorp zelf.

Dinsdag 15 Mei

Tom zijn vakantie was voorbij en die mocht vanmorgen weer gaan werken. Wij waren naar Ica geweest om daar de volgende reis te boeken en zijn daarna bij Casa de Bamboo waar Tom werkt gaan chillen. De hele dag wat eten, drinken en lezen. Heerlijk! Net vakantie!;)

Aan het eind van de middag zijn we met een buggy de woestijn in gegaan. Dit ging erg hard en soms was het erg stijl wat super vet was. Tussendoor stopten we bij hoge duinen waar we met een sandboard omlaag konden gaan. Rob ging staand maar dat ging niet hard genoeg dus die ging later net als Tom en Chantal op zijn buik. Helaas voor Chan ging de eerste keer zo hard dat er wat mis ging en ze een paar saltos maakten, een aantal blauwe plekken en een ervaring rijker! Uiteraard de volgende afdaling gewoon weer gaan! De tweede keer was Tom de gelukkige die een flinke buiteling maakten, maar ook die bracht het er goed vanaf. Ondanks de bulten en blauwe plekken was het echt super vet!

Die avond gingen we met zijn drieeen in de woestijn slapen. Dit is geen standaard toeristische attractie (en zelfs verboden leerden we later) maar Tom had dit eerder gedaan wat een hele bijzondere ervaring was. Tom wilde dit met ons delen dus wij met zijn drieeen en onze gids (Tom zijn baas) die ons naar plaats van bestemming bracht. Heel apart en gaaf om in je uppie daar midden in de woestijn te liggen met alleen je slaapzak. De sterrenhemel is hier prachtig dus flink genoten. Echt een hele bijzondere en unieke ervaring!!

De grap was dat het in de ochtend hartstikke mistig was dus geen mooie zonsopkomst voor ons. Wel een hele aparte ervaring om door de mist in een woestijn te lopen. Eenmaal beneden bleek dat we verkeerd op de klok gekeken hadden en moesten we flink haasten. Het was 7.10 uur en om 7.30 uur zou onze bus vanuit Ica vertrekken. Het was de engste en snelste taxirit van ons leven maar we waren op tijd! Helaas snel afscheid van Tom moeten nemen. We hebben echt een geweldige tijd gehad die 1.5 week samen, thanks voor alles!!

Woensdag 16 Mei

Om 12.00 uur kwamen we in Lima aan. We besloten niet in deze stad te blijven omdat nog niemand iets postiefs over deze stad had te melden. We moesten een paar uur wachten waarna we de bus naar Mancora pakte. We wilden eigenlijk zo snel mogelijk door naar Quito maar om 3 dagen te reizen leek ons niet zo relax ook al zijn we veel gewend. De reis naar Mancora duurde 18 uur.

We kwamen hier donderdag 17 Mei om 9.30 uur aan. Mancora ligt aan de kust en is een klein surfplaatsje. We hebben deze dag rondgelopen in het dorpje en gechillt op het strand en genoten van de zondsondergang.

De volgende ochtend waren we weer vroeg op het strand om te starten met onze surfles. Deze zou 2 uur duren en dat was ook genoeg want dat koste veel energie. Surfen is echt vet! Een mooi en een machtig gevoel om een golf te ´berijden´. Jammer dat het in Nederland niet echt kan.
Rob ging erg goed en Chantal had het geluk dat ze twee keer kon blijven staan maar flink gelachen. De rest van de dag heerlijk op het strand gechillt. ´S avonds kwamen we erachter dat Chan haar billen flink verbrand waren tijdens het surfen dus de komende dagen werd moeilijk zitten.

Zaterdag 19 Mei

Vandaag vertrokken we om 10.00 uur naar Ecuador. We zouden eigenlijk om 08.00 uur vertrekken maar zoals gewoonlijk werd dit wat later. We kwamen om 20.00 uur aan in Guiyadril. Hier schijnt niet veel te beleven zijn dus hebben die avond om 22.30 de bus doorgepakt naar Quito.

Zondagmorgen 20 Mei kwamen we om 6.00 uur in Quito aan. Wat ons opvalt is dat Ecuador op het eerste gezicht weer luxer is dan Peru zoals ook Peru weer een stuk luxer was dan Boliva. Terwijl wij dachten dat deze landen wel gelijk stonden. Helaas voor ons zijn Peru en Ecuador dan ook wel weer een stukje duurder dan Boliva.

Quito is een mooie en vooral chille stad. Het heeft ook wel iets Europees. Omdat we op zondag aan kwamen was het erg rustig en hebben we genoten op het terras. We grappig is dat ze hier een wet hebben die het verbied op zondag na 16.00 alcohol te schenken.

Maandag 21 Mei

Vanmorgen om 8.00 uur al op pad om een mooie last minute voor de Galaposeilanden te scoren. Deze eilanden zijn erg uniek en daardoor toch erg prijzig. Maar doordat we zulke goede verhalen horen en lezen en we hier waarschijnljik niet snel meer komen hebben we besloten om toch een tour te boeken. We hebben een mooie aanbieding geboekt voor 5 dagen. We vertrekken 25 Mei dus een mooi verjaardagscadeau voor Rob.

De rest van de dag in een internetcafe doorgebracht om alle zaken weer op orde te brengen.

De komende dagen gaan we de oude gedeelte van Quito bezoeken en gaat Rob, als het even meezit, de Cotopaxi nog beklimmen.

Naar de Galapos willen we nog naar Banos en dan snel weer door naar Colombia.

We houden jullie op de hoogte. De fotos kunnen weer later komen maar dat zijn jullie denk ik wel gewend.

Heel veel liefs vanuit Quito!!