La Paz, Copacobana, Cusco

Dag lieve volgers,

We zijn vanmorgen met de trein aangekomen in Aguas Calientes. Een heel klein dorpje bij de Machu Picchu waar me morgenochtend heel vroeg een bezoekje aan gaan brengen om de meeste andere toeristen voor te zijn ;)
Aangezien hier niet veel te doen is hebben we dus mooi de tijd om jullie weer op de hoogte te stellen van onze avonturen.

We waren gebleven in Rurre waar we op donderdag 26 April dan eindelijk het vliegtuig konden pakken naar La Paz. We moesten om 7.00 uur inchecken, uiteindelijk werden we pas om 9.00 uur naar het vliegveldje gebracht omdat er teveel mist hing.

We werden met een te overvolle taxibusje naar het vliegveld gebracht. Daar aangekomen bleek het niet veel meer dan een weiland te zijn. Nadat we daar weer een uur gewacht hadden werden we weer in de busje geladen. In NL mogen hier 8 man in, wij zater er met 20 man in ;)Sommige niet eens in het busje, maar staande op de rand... we werden naar de landingsbaan gebracht. Daar kwam ons vliegtuig aan. Zou je dat in NL ook kunnen? Op de landingsbaan wachten totdat het vliegtuig komt?
Rob was in ieder geval in zijn nopjes met deze toestand!

De vlucht zelf was ook erg mooi. Je vloog over de jungle dus je zag alleen maar groene vlaktes en soms de rivier. Vervolgens vloog je heel onwerkelijk over besneeuwde bergen waarna we vervolgens 45 minuten later landen in La Paz waar de temperatuur weer een stuk kouder was. Toch wel fijn of 24 uur met de bus of binnen een uur op plaats van bestemming.

La Paz heeft een mooie ligging waardoor het schitterend is om te zien liggen. De stad ligt in een vallei. De stad zelf is helaas zoals vele steden; druk, vies en lawaaerig, verkopers, bedelaars etc. Die dag hebben we de stad bezichtigt, de ´death road´ geboekt en de bustrip naar Copacobana geboekt.

Vrijdag 27 April

Vanmorgen ging weer eens de wekker om 6.00 uur. Toch grappig ben je op reis en dan moet je nog vaak je wekker zetten. We waren om 7.00 uur bij een gezellig steegje waar we ontbijt kregen. Om 8.00 uur zou onze gids ons op komen halen. Dit werd natuurlijk vanzelfsprekend, op zijn Zuid Amerikaans, een half uur later. Ons groepje bestond uit 5 personen waaronder 4 meiden en Rob ;) onze gids was een snelheidsduivel en die was dus erg blij met Rob in zijn groep, die de gehele afdaling constant in zijn wiel heeft gezeten.

Om 11.00 uur stopten we op een hoog punt waar het ook erg koud was. We kregen knie en elleboogbeschermers, een broek, trui, vest en helm. We zagen eruit als een paar motorcrossers. Het eerste uur was afdalen over een verharde weg. Het was zooo gaaf. Wij wilden al snel steeds harder maar dat mocht in het begin niet van de gids. Op de verharde weg rijden ook nog gewoon auto´s, dus het blijft uitkijken. Het gevolg was dat we een hele tijd onze remmen in moesten houden. Uiteindelijk hebben we het laatste stuk wel met letterlijk alle remmen los kunnen doen. Super! We waren steeds de eerste en moesten vervolgens wachten op de rest. Kan je toch wel zien dat we uit NL komen met onze fietskunsten.

Na de afdaling over de verharde weg werden we naar de echte ´death road´ gebracht. Dit is de oude weg van La Paz naar Santa Cruz. Overigens ook een deel van de weg die wij met de bus naar Rurre hebben gereden. De weg wordt nu amper door auto's gebruikt, omdat ze een nieuwe, bredere, verharde weg hebben aangelegd. De weg, het mag de naam weg nauwelijks dragen, is erg smal en loopt door de bergen met een steile afgrond (tot wel 500 meter) naar beneden. De weg ligt vol gaten en keien. Halverwege onze afdaling over deze weg wist onze gids nog even fijntjes te melden dat tien jaar geleden het eerste dodelijke ongeval met een fietser is gebeurt en dat er ondertussen in totaal 37 zijn verongelukt, de laatste ongeveer 6 maanden geleden. Overigens zijn er naast de fietsers vele meer verongelukt op deze weg in auto´s en bussen. In NL zou deze weg meteen verboden worden maar hier in Zuid-Amerika weten we ondertussen dat alles kan.

De trip was echter wel fantastisch! Echt een belevenis en ervaring! Er hing een dikke mist en het miezerde waardoor het nog uitdagender werd! Het laatste stuk was wel behoorlijk lomp omdat het echt hard begon te regenen. We hadden geen bril op, en alle modder kwam dus in je ogen terecht. Dus terwijl je probeert je ogen open te houden probeer je daarnaast ook zo snel mogelijk naar beneden te komen! Meer dan spectaculair! Gelukkig hebben we het overleefd en het was zeker ook weer een van onze hoogtepunten. Na een douche en heerlijke lunch kwamen we om 20.00 uur weer in La Paz aan waar we een t-shirt en dvd met foto's kregen.

Zaterdag 28 April

Vanmorgen weer vroeg op. We zouden om half 8 opgehaald worden door de bus die ons naar Copachobana zou brengen. Dit werd half 9. De weg naar Copacobana duurde 4 uur en was schitterend. Vele landschappen en kleuren kwamen weer voorbij. Halverwege moesten we met een bootje over waar we naar de overtocht weer in de bus konden stappen. Copacobana is ook echt een plaatje. Het titicacameer ligt hieraan wat het grootste en hoogste meer ter wereld is. Om een idee te geven van de omgeving; terwijl we door de heuvels langs het meer af rijden lijkt het wel of we aan de Middelandse Zee zijn beland, daar had het nog het meest van weg. Het dorpje zelf is klein en toeristisch. Een gezellig dorpje door o.a.de vele restaurantjes. We hebben heel de middag aan het water gezeten en daarna heerlijk gegeten. Het doel van dit bezoekje was om het eiland van de Zon (Isla del Sol) te bezoeken. Waarschijnlijk gebruikte de Inca´s het eiland voor religieuze doeleinden. Om er te komen moesten we een bootje boeken, in het boekingskantoor werd Rob voor de gek gehouden. De mensen hier vinden het raar dat als je al bijna 30 bent en al 5 jaar een relatie hebt je nog niet getrouwd bent of kinderen hebt. Toen ze vroegen of dit in de planning was en Rob in zijn beste Spaans en met een laconiek gebaar reageerde dat hij dit echt nog niet wist vielen de monden al helemaal open, erg grappig.

Zondag 29 April

Vanmorgen vroeg vertrokken met de boot. Na 2 uur varen kwamen we aan de noordkant van het eiland aan. De wandeling over het eiland was werkelijk prachtig. Het eiland is vooral aan de zuidkant bewoond. De rest van het eiland bestaat dus uit natuur en een aantal inca ruïnes. Vele heuvels met landbouwgrond. Ezels, lama´s, koeien, varkens, honden lopen hier los rond. In het noorden staan nog verschillende overblijfselen van de inca´s zoals een tempel. De route loop je ook over een door de inca´s aangelegd pad. We hadden geen eten bij en ook op het eiland was weinig eten te krijgen. Het gevolg was dat we op twee snickers, twee bananen en een bus pringles geleefd hebben. Ook na terugkomst aan vaste wal zat er geen eten in want we moesten namelijk meteen na het bezichtigen van het eiland onze bus naar Peru pakken.

Tijdens onze wandeling kwamen we er achter dat onze camera kapot was. Niet echt chill vooral omdat deze camera gekocht was speciaal voor de reis. We konden nog wel foto's maken maar niet zoals we wilde.

Die avond dus de nachtbus naar Cusco gepakt in Peru. De reis en grensovergang verliep voorspoedig.

Maandag 30 April kwamen we om half 5 in de ochtend aan. We pakten een taxi pakken om bij ons hostel te komen. We betaalde, nog in Boliviaanse gedachte, de gevraagde 20 Sol. (later hoorde we dat een taxi zeker niet meer dan 5 hoort te kosten).

We hebben die dag een nieuwe camera gekocht en uitgezocht hoe deze dagen in Cusco eruit zouden komen te zien. Daarna besloten om Koninginnedag te gaan vieren. Dit mooie feestje moesten we dit jaar helaas missen in Eindhoven maar ook hier was het erg gezellig.
In Cusco zit namelijk een Nederlands barretje! In dit kroegje hadden ze naast prima muziek ook bitterballen, vlammentjes en kaassouffles! Op normale dagen kun je er zelfs ook een broodje kroket, een patatje oorlog en zelfs hutspot krijgen!

Ze hadden tevens een soort happy hour, die eigenlijk gewoon heel de avond geldig was. De actie hield in dat je vier drankjes kreeg per persoon. Goede actie dachten wij zo.
We leerden al gauw meer mensen kennen en hebben een gezellige avond gehad tja meer hoeven we hier denk ik niet over te zeggen.

De volgende dag voelde Rob zich niet zo lekker ;) we hebben dus niet veel gedaan.

Woensdag 2 Mei

We kregen op Koninginnedag al te horen dat Cusco een betoverende stad was en dat er vele mensen bleven hangen. Dat is bij ons dus ook het geval. De bedoeling was om een paar dagen in Cusco te zijn maar dit werd uiteindelijk een week. Cusco is een heerlijke stad. De omgeving/natuur lijkt veel op Bolivia maar dan toch net weer wat anders. De mensen zijn in elk geval hier een stuk opener naar toeristen toe. Het is wel een echte toeristen stad, om de 10 meter wordt er aan je gevraagd of je een massage, poster etc wilt hebben, wat vooral als je wat staat te praten of te overleggen vervelend wordt. We hebben deze dag de stad bezichtigd.
In het verleden was Cusco de hoofdstad van het Incarijk. Helaas is daarvan weinig meer te zien, al zijn er nog wel plaatsen waar er wat van terug te zien is. De Spanjaarden hebben bijna alles met de grond gelijk gemaakt er overheen gebouwd. Overigens zijn deze gebouwen zeker de moeite waard.


Donderdag en Vrijdag 3 en 4 Mei.

Deze dagen hebben we gebruikt om de incavallei te bezoeken.
De eerste dag hebben we de plaats Pisac aangedaan. Hier ligt in een schitterende omgeving een aantal ruïnes van de Inca´s. O.a. een dorpje, een militair complex en een tempel. Ondanks dat het ruïnes zijn, is het zeker indrukwekkend. De ruïnes zijn tevens nog in redelijk goede staat, waardoor je ook een goed idee krijgt hoe het er uit zag.

Op de terugweg hebben we ons laten afzetten op een route die ons zou brengen langs vier ruïnes in de buurt van Cusco zelf. De route, ongeveer 11 km, wilden we lopens afleggen. We zijn een flink eind gekomen, alleen bij aankomst bij de derde ruine begon het te regenen. Dus uiteindelijk hebben we een taxi terug genomen naar ons hostel.

De volgende dag hebben we de ruine van Ollantaytambo bezocht. Dit was een fort dat de Incas hebben gebruikt bij hun opstand tegen de Spanjaarden. Ondanks dat het hen niet in een keer is gelukt het fort te veroveren is de geschiedenis bekend. Ook het fort, dat gelegen is op een bergkam, maakt indruk! Met name de afmeting en omvang van de gebruikte stenen, die tevens naadloos in elkaar passen. Een bijzonder staaltje bouwkunst.

Eigenlijk hadden we nog een plaatsje meer op ons lijstje staan, maar daarvoor blijken we 10 km te moeten lopen zowel heen als terug, wat ons dan toch net iets te veel van het goede lijkt, vooral omdat we daarna nog vervoer richting Cusco zouden moeten ritselen.

Ons verblijf in Cusco zat er daarmee zo goed als op.

We houden jullie op de hoogte van onze verdere belevenissen! De foto's volgen weer zo snel mogelijk!

Groeten,

Rob & Chan