botswana deel 2 en kruger

Hier dan weer een berichtje en dit keer vanuit Durban, Zuid-Afrika. We zijn hier gisteravond in de regen aangekomen. Het regent nog steeds dus een mooi moment om lekker warm binnen te zitten. We hebben de afgelopen twee weken weer veel meegemaakt. We waren gebleven in Maun.

Maandag 20 November
We vertrokken vroeg naar een lodge in de buurt bij een rivier. Hier kregen we een rit met een motorboot door de smalle rivier. Aan de zijkanten staat veel hoge riet. Je ziet kinderen aan de waterkant spelen en vrouwen hun was doen in het water. Nooit geweten dat koeien konden zwemmen want ook die passeerden ons met z’n 3tjes. We moesten nog even twee ezels ontwijken die midden in de rivier stonden. Gelukkig is de waterstand laag. Na 45 minuten kwamen we aan bij een klein dorpje. Hier wonen 300 mensen in allemaal traditionele hutjes. Een klein meisje stond aan de waterkant om water uit de river te halen met een beker om dit vervolgens op te drinken. Wij waren toch maar blij dat we zelf een fles water hadden meegenomen. Hier werden we voorgesteld aan Lee, onze gids. Samen met hem stapten we in onze mokoro. Dit is vanuit vroeger een uitgeholde boomstam. Tegenwoordig maken ze deze van kunststof. Er werden twee stoelleuningen in het bootje gezet en hij stond achter op met een stok van 4 meter om ons vooruit te duwen over de bodem. Het geluid van de stilte….. heerlijk. Je voelt de zon branden op je hoofd en het enige wat je hoort zijn vele vogels. Heel ontspannend en soms moeilijk om je ogen open te houden. Op een gegeven moment stonden er twee grote olifanten in het water. We hebben al veel olifanten gezien maar nooit zo dichtbij in een klein bootje, machtig. Na twee uur varen gingen we aan land om een wandeling te maken. Ook nu was het enige geluid het geknapper van het droge zand onder onze voeten. Weer besef je ook heet en droog Afrika kan zijn. We kwamen dicht bij zebra’s en gnoes. We waren blij dat we in de schaduw ons lunch pakketje op konden eten. Onze gids vertelde dat hij dit werk, 2 maal in de week deed. De rest van de week, deed hij zoals de andere van zijn dorp, niets!! Dat kunnen wij ons echt niet voorstellen maar dit is wel het beeld wat zij vaak hier zien. Veel mensen die maar zitten of ergens rondhangen en niets doen. De weg terug was prima. We waren echter wel teleurgesteld dat we geen hippo’s en krokodillen zagen, dat kwam door de lage waterstand. Wie weet komen we ze nog ergens tegen….

De volgende dag vertrokken we naar nxaipan. Dit is een klein park op de route. De weg erheen was zanderig en hobbelig en weer een mooie uitdaging. Ook hier is niets omheind wat toch een beetje gevaarlijk lijkt omdat er tientallen olifanten dicht bij de camping staan. Eenmaal op onze campingplek blijkt er ook een olifant daar te grazen die later langs onze tent loopt richting het wc gebouwtje. Dit was wel omheind dus hier durfde we adem te halen en foto’s te maken. Wat zijn die beesten toch groot als je er naast staat. Na het eten begon het te druppen dus wij de tent in. Dit is ook wel een veilig gevoel als je weet dat er om je heen wilde dieren lopen.

De volgende ochtend rond gereden en tiental grootoor vossen gezien. Deze hadden we nog niet gespot dus altijd weer leuk om in onze safariboek te kijken wat we nu weer ontdekt hebben. Onderweg nog een plaag sprinkhanen tegen gekomen maar verder weinig gespot dus wij weer door. Het werd bijna donker dus stopte we in Nata. Hier is het klimaat wat benauwder, gelukkig was er een zwembad om even wat op te frissen voordat de bbq aan ging.

Donderdag 23 November reden we door de Tulifarms. Dit gebied bestaat uit heuvels en veel akkerland. We waren verrast door de omgeving. De vele kleuren, vlakten en uitzichten op rotsformaties. Op stukjes grasland liepen veel wrattenzwijnen en impala’s. Er waren geen campings en er waren maar weinig dunbevolkte dorpjes, dus uiteindelijk een bordje bushcamp gevolgd. Daar werd ons verteld dat we iets verderop wel konden overnachten. Wij een smal, rotsachtig paadje in wat uiteindelijk uitkomt aan een droge riviebedding die Botswana en Zuid-Afrika van elkaar scheidt. Hier staan gigantische bomen wat een idylisch plaatje is. De man en vrouw die hier 25 dagen per maand werken waren ontzettend lief. Zij vertelde dat ze 5 opeenvolgende dagen pe maand naar hun eigen dorp terug mogen en verder op de camping slapen. Dit zie je ook veel in Afrika. Dat mensen wonen bij hun werk en eens in de zoveel tijd naar huis gaan.
We werden die avond vergezeld door een zwijn en vele vuurvliegjes en in de verte zagen we weer bavianen. De oude takken van de gigantische bomen kraken door de wind en de vele krekels en kikkers mogen niet ontbreken. Tot slot mochten we plassen onder de sterrenhemel… ook hier zijn we aan gewend geraakt.

Vrijdag de 24ste gingen we de grens over om de pafari gate van het kruger park te bereiken. Dit is het noordelijkste stukje van het park. We reden door naar Punda Maria. Onderweg zagen we een groep olifanten badderen in de rivier en twee kleintjes die elkaar probeerde te soppen. Aan de camping grenst een waterhole. We konden zo vanaf onze plek de olifanten en buffels zien drinken. Dit was een geweldig gezicht met een biertje en de zonsondergang totdat we geluid hoorde in de auto. Wat bleek, een van ons en we zijn er nog niet over uit wie… had de deur niet goed dicht gemaakt en zo werden onze appels en bananen weggekaapt door de aapjes. Oeps!!

Zaterdag zijn we door het park richting het zuiden gereden. Het noorden is groen en bevind zich hoog op een heuvel. Hier leven veel olifanten. De weg door het park is asfalt of greffel maar prima bereikbaar. Hier zien we dan ook veel gewone auto’s rondrijden. We hebben veel last van overstekend wild, lees: schildpadden. We werden getrakteerd op een familie leeuwen. 1 grote, met 5 jongeren en 3 kleintjes hadden net twee buffels gevangen. Hier hebben we de auto maar stil gezet en een flinke tijd genoten van deze beesten die steeds op en neer renden. Onderwerg nog twee bozen olifanten gezien en ja hoor onze krokodillen en nijlpaarden. Helaas begon het te regenen waardoor je schijnbaar minder wild ziet. Toch zagen we nog twee hyena’s naast de weg liggen. We kwamen aan op camping Mopani. Hier zat geen restaurant bij onze campsite omdat deze van het park af lag. Dat betekende dat we in de regen onze tent opgezet hebben, yogurt, fruit en brood uit de auto gepakt hebben en dit maar op hebben gegeten in de auto en vervolgens maar naar bed zijn gegaan. Uiteindelijk hier maar hard om gelachen.

Om 4.30 word het hier al licht. En zijn we even later opgestaan omdat het even droog was zodat we de tent in konden pakken en weer op weg gingen. Vrij snel stak er een hyena de weg over. Ook nu begon het weer te regenen. Helaas zagen we verder geen dieren meer en als klap op de vuurpijl kregen we ook nog een lekke band. Deze werd uiteindelijk binnen 30 minuten verwisseld door rangers die dit duidelijk vaker hadden gedaan. Op camping Sabata zaten we weer begrenst aan grasland waar we in de avond een hyena zagen lopen langs de stroomdraad af. Ook lieten de buren een kleine scorpion zien die ze hadden gevangen, dit keer wel een giftige. Sinds het vorige voorval dragen we als het donker begint te worden stevige schoenen, wat dus ook zeker nodig blijkt te zijn.

Maandag 27 November
We zijn nu halverwege het park. Het is geweldig om te zien hoe groot en gevarieerd het park is. Nu zien we veel grasland. En wederom een paar hyena’s die naast onze auto lopen. Wel even spannend omdat het raam open stond en we het beestje zo konden aaien. Ze zijn veel groter dan we dachten.
We trekken nu naar het zuiden wat maakt dat de omgeving heuvelachtig wordt en nog groener. We zien olifanten op de weidse vlakte en een leeuwin naast de weg. In de verte zien we veel auto’s die bij 3 mannetjes leeuwen staan te kijken. Vooral de mannetjes met hun manen vinden wij machtig. Na onze uitgebeide lunch in Skukuza [je moet iets met dit weer] reden we in een rustig stuk waar we geen andere auto’s zagen. Ineens zien we twee grazende witte neushoorns. We zetten de auto stil en ze komen gewoon tot aan onze auto. Mooi om alleen het gegraas van deze dieren in de stilte te horen. Als verrassing zien we later een cheetah langs de weg liggen. Deze begint over de grond te rollen en loopt rustig weg. Wij vergezelfde haar wel even todat ze verder van de weg afliep. Nog geen kilometer later kwamen we aan bij een waterplas met wel 30 nijlpaarden. Aan het eind van de middag worden deze dieren actief en gaan ze gapen en een snurkgeluid maken. Dan zie je hoe gigantische bek met tanden ze hebben. Tot slot zagen we nog een hele groep leeuwen. Deze lagen verder van de weg af dus moeilijk te zien hoeveel het er waren. Na een slechte dag van gister maakte de rit naar Lover Sabie alles weer goed. En dat hebben we dan toch weer even nodig. Omdat de wolken er dreigend uitzagen maar gegeten in het restaurant met uitzicht over de rivier waar ook nog buffels kwamen drinken. Een mooie afsluiting.

De volgende dag weer vele nijlpaarden en krokodillen gezien. We zagen ook weer een leeuw. Ze liggen hier gewoon langs de weg en reageren nauwelijks op alle auto’s, dat hadden we niet vewacht. We troffen ook een witte neushoorn met een kleintje er naast. Het kleintje schrok zo erg dat ze onze auto aanraakte dat ze snel weer naar moeders rende.

Woensdag zaten we in het zuiden waar veel neushoons leven. Dit was ook te zien, we hebben er wel tientallen gezien. Witte grazen terwijl de zwarte veel schuwer en zeldzamer zijn. We beseffen nu des te meer hoe uniek het was dat we deze soort 5x in Ethosia hebben gezien. Vandaag zagen we weer twee leeuwen langs de weg. En werden we door een kleine toeterende olifant achterna gezeten. Wat een mooie afsluiter was van kruger. Na 6 dagen hebben we een mooi totaal beeld van het park gekregen maar waren we hele dagen in de auto zitten wel beu. En besluiten het park te verlaten ondanks we de luipaard nog niet gezien hebben.

We kwamen eind van de middag aan in Barbeton. Volgens de lonelyplanet een schitterend plaatsje. Wij vonden het niets aparts. De camping stond leeg en het toiletgebouwtje liet je liever dicht dus fijn dat we de volgende dag weer door konden.