eerste twee weken in afrika

Hier zitten we dan op zaterdag 28 oktober in een internetcafe in Swakomund. Zoals verwacht stellen de steden hier niet zoveel voor en aangezien alles om 13.00uur dicht gaat proberen we nu contact te maken met het thuisfront. Wifi blijkt ook moeilijk te zijn en Hotmail wil op dit moment niet mee werken dus dan maar een kort verslagje op onze site die nog blijkt te bestaan.
Zondagavond 15-10 waren we rond 22.30 dan eindelijk in ons hotel bij Schiphol. Na een paar vermoeiende weken vielen we als een blok in slaap. De volgende ochtend vroeg de wekker om met de pendelbus naar Schiphol te gaan. Het vakantiegevoel begon dan eindelijk te komen. Op Schiphol verliep alles prima en ook de reis was heerlijk. De elf uren vlogen zo om met je eigen televisie voor je neus en de hele vlucht door genoeg eten en te drinken. Rond 22.30 kwamen we aan in Kaapstad. Wat vooral op viel waren de vele zwarte mensen. Voor de rest leek het of we gewoon in Nederland waren. Het regende was 15 graden en ook de omgeving leek vrij Nederlands. Met de pendel werden we afgezet bij ons hotel dicht bij het vliegveld en ook hier vielen we als een blok in slaap.
Dinsdagochtend 17-10:
Na een ontbijt met gewoon brood wat ze hier in Afrika gewoon kennen wij op weg om onze auto op te halen. Onderweg kwamen we al een mannetje tegen van onze maatschappij, hij wilde ons al oppikken. Hoe aardig, naar ons weten was hier niets over afgesproken.
De auto een Toyota hilux is een grote jeep die fijn rijd. Echter wel even wennen om links te rijden. Vooral in de stad. Ook hier wen je snel aan al moet je wel na blijven denken. Na een supermarkt bezocht te hebben om eten in te slaan zijn we aangereden naar het Noorden. We hadden nog niet bedacht waar we heen gingen dus we besloten maar zover te rijden als we zin hadden.
Het landschap veranderd van vlak naar heuvelachtig en uiteindelijk belanden we in Springbok. Grappig om te merken dat Zuid-Afrikaans zo op onze Nederlandse taal lijkt. Wat ons vooral opvalt is hoe aardig iedereen is. Een cultuurshock hebben we niet. Ze spreken overal Engels dus wat dat betreft een heel makkelijk land om te bereizen.
Woensdag 18-10:
Ons eerste plek wordt natuurpark Richtersveld. Dit ligt op de grens van Zuid-Afrika en Namibie. Een prachtig gebied met veel rotsformaties, bergen en de oranjerivier die dwars door het gebied stroomt. We kwamen in de avond aan en reden naar een camping in het park. Camping is overigens alleen een gebouwtje met wc en douche verder zie en hoor je niemand. Vreemd dat midden in de natuur zo’n hokje staat met schone wc’s met wc bril en een douche met warm water. We werden ontvangen door een groep kleine apen. We klapten onze daktent uit en maakte een vuurtje om ons vlees en groenten te braaien. Bij het kampvuur in deze prachtige omgeving keken we elkaar aan. JA, dit is echt het vakantiegevoel, onze reis is nu dan echt begonnen. Rond 18.00uur maken we hier ons eten aangezien het om 19.00uur donker begint te worden en je om 19.30 echt niets meer ziet. Rond 21.00uur kruipen we onze tent in om te gaan slapen. De tent is goed geisoleerd. Het houd alle licht en kou buiten. We hadden dus heerlijk geslapen. Het was een fijne ervaring dat ondanks je helemaal in je eentje bent je toch zo veilig kan voelen. Rond 06.00uur wordt het licht waardoor we om 07.00uur meestal op zijn.
Rob start de dag met zijn koffie en Chantal kan rustig wakker worden op haar yogamatje. Wat een heerlijk gevoel. Totdat de apen wel heel nieuwsgierig naar Rob werden en zelfs zijn banaan afpakte. Nu weten we waar de uitspraak ‘ brutale aap’ vandaan komt.
Donderdag door het park gereden. Bijzonder dat een droog landschap zo’n diversiteit aan flora en fauna kan bieden. De wegen hier zijn vooral greffel of zandwegen en sommige stukken waren alleen voor 4x4 geschikt waardoor we spannende stukjes bereden hebben. Die avond hadden we een plekje bij de rivier. Hier stonden 3 autos meer in de buurt maar het gebied is zo groot dat je hier geen hinder van hebt.
Vrijdag de 21ste hadden we het park gezien en zijn we de grens over gegaan naar Namibie. De grens overgang verloopt vrij soepel. We reden door natuurpark Ai Aus en hebben daar overnacht. Dit was een echte camping met zwembad dat warm was door de natuurlijke hitte bronnen. Hier zat ook een restaurant bij waar we hebben gegeten omdat onze voorraad zelf weer op was. Hier in de buurt zie je geen supermarkt dus helaas weinig andere opties. De volgende ochtend werden we wakker omdat we dachten dat ze onze prullenbak aan het leeg maken waren. Dit was ook zo maar niet door medewerkers van de camping maar door bavianen. Een keer wat anders.
Zaterdag zijn we door de fish river Canyon gereden. De tweede grootste canyon van de wereld. 25 km breed, 160 km lang en 500 meter diep. Bijzonder om te zien. Die middag ook op de camping daar beland. Lekker bij het zwembad gelegen. Bijzonder om in een zwembad te liggen midden in de woestijn.
Zondag zijn we door Aus gereden om boodschappen te doen. Helaas is op zondag alles dicht dus besloten we maar door te rijden naar de stad Luderitz. Het landschap veranderd naar een eindeloze vlakte met licht zand. Eenmaal in de stad daar is alles uitgestorven. Ook hier is alles dicht. We reden naar een camping aan de zee. Een prachtig uitzicht maar met windkracht 10 niet praktisch. Naar hier wat rond gewandeld te hebben kwamen we tot de conclusie dat hier weinig te halen viel en we hier ons niet erg op ons gemak voelde we toch weer terug reden naar Aus om daar te overnachten. Omdat we geen eten hadden maar weer gegeten in het enige restaurant wat het dorp had. Hier staan gerechten zoals springbok, struisvogel, oryx (spiesbok) veel op het menu. Deze dieren zie je ook overal rondlopen langs de weg. Omdat je zo afgelegen bent hebben ze dus veel bbq met groenten uit blik.
Maandag 23-10 heerlijk opgestaan en met een vrolijk muziekje op naar Sesriem om de zandwoestijn in de sosusvlei te bezoeken. Helaas na een paar uurtjes rijden een klapband. Heel onze band lag uit elkaar. Wij vol goede moed onze band verwisselen. Helaas was de krik te klein voor onze auto en hadden we doordat we op greffel reden geen goede ondergrond voor deze krik. Het is normaal dat mensen hier stoppen om te vragen of ze je kunnen helpen en zo ook een groepje duitsers die ons wel wilde helpen. Zij hadden een andere krik. Helaas toen de auto eindelijk omhoog stond verboog de krik waardoor we weer laag stonden. Toen maar de gigantische krik uit de auto gepakt die we alleen in noodgevallen mochten gebruiken omdat deze gevaarlijk zijn. Gelukkig stopte een zuidafrikaan die ons hielp en we weer verder konden rijden. Een uurtje later stopte onze auto en zagen we een autoband voorbij onze auto rollen. Dit bleek onze band te zijn. Alle schroeven waren losgesprongen en de as was verbogen. Nu hadden we echt een probleem. Een ander duits stel stopte en die hebben mbv reserve schroeven en olijfolie onze band stevig aangedraaid. Met 30 km per uur zijn we vervolgens naar Sesriem gereden. Eenmaal daar kwamen we de Duitsers weer tegen die nu hun eigen band aan het verwisselen waren. Zoals de duitser zei “ fuck the Mondays”
Bij de poort van Sesriem vroegen we om een garage. De man zou wel iemand sturen. Nog geen 15minuten later stonden er 4 knechtjes bij onze auto. Zij zagen het somber in en waren voordat wij het in de gaten hadden al met onze autoverhuurder aan het bellen. Ze hadden hier een paar keer per week wel een auto met pech dus ze kenden elkaar ondertussen. De mannen spraken tegen elkaar met de NAMA taal. Dit was de kliktaal uit hun regio. Leuk om te horen.
Dinsdag hadden we dus een verplichte rustdag aan het zwembad. Hier dacht Chantal rustig in haar eentje baantje te trekken toen een oryx haar kwam vergezellen. De omgeving is hier heel zanderig en winderig. Ondertussen zijn we wel gewend om constant zand op ons gezicht te voelen. De temperatuur is in de ochtend aangenaam maar vanaf 10.00 wordt het erg heet. We denken dat het hier rond 40 graden is. Als de zon eenmaal onder is wordt het denk ik 20 graden. Heerlijk weertje dus. Die avond kwam onze auto en de volgende ochtend besloten we om 05.00uur te vertrekken naar sosuslvei om hier de zonsopkomst te bekijken. Prachtig die zandheuvels. Vooral als de zon opkomt. We zijn samen als eerste de sosusvlei opgeklommen. Niemand om ons heen zo’n zandberg op, vermoeiend maar fantastisch. Daarna doorgereden naar de naukluftgebergte. Een prachtige omgeving in de bergen waar we een mooi plekje aan een klein riviertje hadden.
Woensdag 25-10 vroeg opgestaan om aan onze wandeling van 17 km door de waterkloof te beginnen. We kwamen twee maal terecht in een familie baboons (bavianen). Fantastisch om te zien dat je zo dicht bij deze apen kan komen. Mooie beestjes. Door de kloof liepen we de berg op. Het was vooral een hete wandeling. Gelukkig waren er op het eind pools van grotwater waar we een duik in genomen hebben totdat we kikkers zagen zwemmen en er snel weer uit gegaan zijn.
De volgende dag doorgereden met een omweg door verschillende bergpassen. Fantastische uitzichten. We wilden overnachten bij de Kuiseb Pass (labyrint van droge rivierbeddingen) maar hier hadden we de camping gemist. We reden richting Swakomund maar zagen verder weinig campings meer. Dus besloten we maar door te rijden naar deze badplaats. De weg werd heuvelachtig met weer alleen maar zandduinen. Het werd steeds vlakker waardoor we uiteindelijk het gevoel hadden het einde van de wereld te naderen. De badplaats lijkt erg op Knokke. Voor ons ook het gevoel een weekendje weg te zijn. Weer heerlijk in een luxe hotel omdat hier geen campings zijn. Waar we hierna naar toe gaan weten we nog niet. Zullen we vanmiddag eens gaan bekijken als we op het stand zitten. De weken zijn tot nu toe in elk geval gevlogen. We hebben al ongeveer 2400 km afgelegd maar doordat de omgeving hier zo mooi is heb je niet in de gaten dat je zoveel rijdt. De daktent bevalt super, willen we thuis ook wel. Fantastisch om alleen maar buiten te zijn en je hoofd leeg te hebben zodat je alleen maar hoeft te genieten van alle moois om je heen. We zijn gezegend. Benieuwd naar al het moois wat nog komen gaat.