umkomaas tm franschoek

Het heeft even geduurd maar hier dan eindelijk een berichtje uit het hete Afrika.

Na Durban zijn we vertrokken richting Umkomaas. Het duikgebied van zuid-Afrika. Het is al weer even geleden dat we gedoken hebben en we hoorde dat hier een mooi stuk rif lag. We konden twee soorten duiken doen. Een rifduik of een sharkdive. Uiteindelijk hebben we besloten om ze allebei te doen en een opfriscursus in het zwembad. We gingen op zoek naar een camping en kwamen uit in Scottsburgh. Een camping met uitzicht op de zee. Het waaide hard maar de zon scheen fel, een heerlijke plek om te vertoeven.

Vrijdag 8 December
Langzaam wakker worden van het geluid van de golven, de geur van zeelucht en een enkele meeuw die langs komt vliegen. Ik til mijn hoofd een beetje op en zie de zon aan de horizon omhoog komen, weerspiegeld in het water. Letterlijk oogverblindend maar o zo magisch. Het is nog maar 05.00uur maar blijf toch tien minuten genieten voordat ik weer verder ga dutten met een grote glimlach op mijn gezicht.
Om 09.00uur hadden we onze opfriscursus. Het was maar goed ook dat we deze hadden. Het blijft een vreemd gevoel om onder water te gaan en gewoon te kunnen ademen. We zaten in een bad met zeewater en het water was koud en erg troebel wat het ook niet comfortabel maakte. Gelukkig kregen we het weer onder de knie en hadden we ontzettend zin om de dag daarna het diepe in te gaan. De rest van de dag een lange strandwandeling gemaakt, genoten van de zon, spelletjes gedaan, muziek geluisterd, gelezen, wijntjes gedronken en gebbqt, zoals een echte campingdag hoort te zijn.

Zaterdag moesten we om 07.00uur aanwezig zijn bij de duikschool. De zon scheen al fel. Eenmaal daar aangekomen bleek dat we niet konden duiken omdat de stroming te sterk was. Hier hadden we niet opgerekend en het was dan ook een flinke tegenvaller. Vooral omdat ze vertelde dat het zondag ook niet zou lukken. We waren van plan om zondag weer te vertrekken dus moesten de plannen even bijstellen. Maandag zou mogelijk wel een optie zijn dus daar gingen we voor.

Terug op de camping waren onze zuidafrikaanse buren zo aardig om ons uit te nodigen voor de lunch. Ze vonden het een eer dat wij naast hun stonden en wilden dit graag met ons vieren. Zoals we al eerder opgemerkt hebben zijn de mensen hier ontzettend gastvrij. We kregen hun beste stoelen en het meeste eten. We kregen melktaart om uit te proberen (typisch zuidafrikaans dessert) en een drankje waar we de naam van zijn vergeten. Chris en Adelle hebben drie dochters in de leeftijd van 5 en 12. Chris heeft een goed lopend bedrijf maar toch hebben ze het als blanke slecht in hun land. Donkere mensen gaan voor. Plaatsing voor de universiteit is bijvoorbeeld gebasseerd op hoe groot de bevolkingsgroep is. Dat wil zeggen dat er in verhouding maar een paar procent blanken hier naar toe kunnen terwijl er in hun ogen meer blanken dan zwarten deze ambitie hebben. Ze voelen zich ook niet veilig in hun land. In hun ogen is de overheid corrupt. Een verhaal wat ze vertelde gaat over blanke boeren. Het komt nog eens voor dat de overheid deze boerderijen onteigend en deze aan donkere boeren geeft. Deze verwaarlozen vervolgens de boerderijen omdat ze niet de kennis, vaardigheden en ambitie hebben om deze te onderhouden. Dit soort taferelen komen voor maar alles word in de doofpot gestopt en komt niet naar buiten. Daarnaast is het ook niet veilig om alleen over straat te lopen als het donker is. Adelle durft niet met haar drie kinderen naar de winkel omdat ze bang is om een van haar kinderen uit het oog te verliezen. Het komt nog eens voor dat kinderen meegenomen worden. En zo hebben ze vele verhalen te vertellen wat maakt dat we hier lang hebben gezeten.

Zondag hadden we weer een camping dag. Chantal sprak die dag een dame die de was op de camping deed. Schokkend om te horen dat deze vrouw niets wist over de wereld. Ze wist dat ze in ZuidAfrika woonde en hoe de dorpen in haar omgeving heette maar verder had ze totaal geen idée waar haar land zich op de wereld bevond en van waar wij vandaag kwamen kon ze al helemaal geen voorstelling van maken. Zelfs hier in Zuid-Afrika blijkt er soms een grote kloof te zitten tussen arm en rijk en verschil in culturen.

Maandag konden we dan eindelijk gaan duiken. Het regende en het was bewolkt maar de wind was afgenomen. We vertrokken met de auto naar de rivier. Helaas was er iemand tegen de boot achter de auto aangereden en moest de boot omgewisseld worden. Zo hadden we de tijd om te kijken naar andere boten die de oversteek van de rivier naar de zee maakte. Het schijnt de 3de moeilijkste plek ter wereld te zijn om door de wilde golven in open water te komen. Er waren enkele pogingen nodig om over de wilde golven te komen. Dit was misschien ook wel het spannendste van heel de duik.
Eenmaal op open zee begonnen we met de shark dive. Op 8 meter diep hing een balk in het water waar je aan vast kon houden of in elk geval omheen moest blijven om de haaien niet af te schrikken. De stroming was sterk waardoor je steeds op en neer werd geschut. Door geluiden te maken en aas in het water te gooien kwamen er haaien op af. Het was het seizoen van tijgerhaaien maar deze hebben we helaas niet gezien. Wel blacktip haaien. Er zwommen een stuk of 5 van die haaien om ons heen op een kleine twee meter afstand. De tweede duik heeft Rob alleen gemaakt, Chantal bleef steeds op 7 meter hangen omdat ze haar oren niet geklaard kreeg. Ontzettend balen! Rob vond het rif mooi maar de stroming was sterk waardoor hij steeds heen en weer ging op de golven, ook was de visibility niet goed waardoor de duik toch een beetje tegenviel. Eenmaal op de boot begon het te regenen en door de hoge golven begonnen we ook wat zeeziek te worden. Een troost was dat er een groep van ongeveer 20 dolfijnen nieuwschierig rond de boot kwam zwemmen, dat was dol fijn.

Drakensbergen

Na een douche en een hapje eten zijn we doorgereden naar Winterton. Dit ligt in Centraal Drakensbergen. We reden naar de eerste logde die we tegen kwamen. Dit was een heerlijk huisje waar we op konden warmen. Het weer was nog steeds koud en nat.
Dinsdagochtend zijn we doorgereden naar Monk’s Cowl. De zon begon weer te schijnen en we hebben hier een wandeling gemaakt naar de nandi falls en sterkspruit falls. Een prachtig gebied midden in de bergen met veel groen. We stonden hier onder aan de berg op een camping.

De volgende dag wilden we vroeg op staan om de blindemans corner route te lopen. Toen de wekker ging bleek dat we niet verder konden kijken dan een paar meter, alles was omhuld in een dikke mist. Dus maar weer terug in bed gekropen en gewacht tot de mist weg begon te trekken. De wandeling was schitterend. Verrassend hoe een landschap en klimaat kan veranderen als je aan de andere kant van de berg komt. Later die dag zijn we doorgereden naar Royal Natal national park.
De volgende dag hebben we hier verschillende routes gelopen. De cascades, lookout roch, Gudu Bush en Tiger Falls. Verrassend aan deze route was dat je hoog in de bergen in de bossen terecht komt en dan ineens een hele andere omgeving hebt. Eind van de middag doorgereden naar de golden gate highlands national park. Die avond al vroeg een vuurtje gemaakt omdat het ontzettend koud was.

Vrijdag hebben we in dit gebied een rondje gereden met de auto. De bergen zijn hier meer heuvels geworden waar vele rode rotsformaties te zien zijn met als achtergrond de hoge toppen. We stonden op een camping met als achtergrond een grote rots die bij zonsondergang vuurrood oplichte. De rest van de dag rustig aan gedaan om onze knieen wat te laten rusten omdat deze toch wat overbelast zijn.

Zaterdag 16 December
Deze ochtend begonnen met een hike door de boskloof en brandweg buttres. We kwamen uit op de top van een berg. Later die dag zijn we door Lesotho gereden. Een heel ander land dan Zuid-Afrika. De bevolking lijkt hier wat gereserveerder en minder ontwikkeld te zijn. Je ziet hier nog mensen met een kar met ezels rijden. De omgeving is prachtig door de uitlopers van Drakensbergen. Het leek soms dat we door toscane reden. Wat je hier ook veel ziet zijn herders die met hun vee rondtrekken. Wat opvallend is dat er veel begravenis ondernemers en grafstenen ondernemeners zijn. Het lijkt ons geen goed teken dus we wilden hier snel weer weg.
We sliepen in een hotel op de route. Wat weinig te bieden had. We konden er pizza bestellen maar de helft van de ingredienten hadden ze niet. We aten wat er was en gingen vroeg slapen.

Zondag 17 December
We vervolgde onze route en kwamen uiteindelijk weer in Zuid-Afrika terecht. In de Karroo. Dit landschap is minder groen. Het is er droog en heuvelachtig. Na elke heuvel ligt er een weids landschap op je te wachten. Je komt weinig mensen tegen, het lijkt net de western zoals we die van films kennen. We wilden naar het mountain zebra national park. Ondertussen is hier de vakantie begonnen en was er geen plek. Het regende ook dus voor ons een goed excuus om een hotelletje op te zoeken. We kwamen uit in Cradock. Een dorpje met een prachtige uitstraling en landelijke sfeer. We kregen een eigen authentieke karoohuisje. We waande ons terug in de tijd.

De volgende dag zijn we het national park gaan bezoeken. Hier leven bergzebra’s. We zagen ook gnoes en hartenbeesten. Er waren enkele 4x4 routes. De laatste route kwamen de berg op maar konden/durfden op een gegeven moment niet meer verder omdat het zo stijl en hobbelig was dat we besluiten heel langzaam achteruit weer terug te rijden. Toch niet zo ervaren als we dachten...

Later die dag doorgereden naar Graaff-Reinit. In dit schattige stadje bevind zich het candeboo national park. Ook hier was geen plek waardoor we uiteindelijk op een camping in de stad belandde. Het was erg koud en regenachtig wat de eigenaar toch een beetje zielig vond en ons een tuinhuisje aanbood. Ook hier maar weer vroeg het vuur aangemaakt en met een dikke winterjas een flesje wijn opgemaakt of waren het er twee??

Dinsdag 19 december
Het dorpje is zo goed als omringd door het park. We gaan richting de Valley of Desolation. We zijn vroeg op weg, omdat we na het bezoek aan het park door willen rijden naar het begin van de Baviaanskloof. Het is bewolkt en bij de ingang van het park worden we door de portier gewaarschuwd dat door de laag hangende bewolking er waarschijnlijk niet veel te zien zal zijn. Het trekt vast wel open als wij boven zijn, hopen wij.
Eenmaal boven is er door de bewolking inderdaad niet veel te zien. Doordat we vroeg zijn, zijn er nog geen andere mensen. Het enige geluid wat we horen is dat van vogeltjes en hun echo. In combinative met de mistigheid heeft de plek daardoor iets misterieus. Maar geen vergezichten over de vallei, en dat is eigenlijk waarvoor iedereen hier schijnt te komen.
Als we op weg naar beneden zijn klaart het op. We besluiten wat rond te rijden door het park en als het verder opklaart nogmaals naar boven te gaan. Ons geduld wordt beloond met een schitterend uitzicht. Dezelfde plek levert zo twee andere ervaringen op.

Na het park is ons doel het plaatsje Willowmore. Hier begint de Baviaanskloof, officieel ook onderdeel van de Garden Route, maar dit wordt door de meeste mensen overgeslagen. Mede omdat een gedeelte van de kloof alleen met een 4x4 gedaan mag worden. De totale kloof is ongeveer 200 kilometer lang, als je er in een keer door heen wilt rijden moet je rekening houden met een reistijd van 8 uur. Dat zegt genoeg over de kwaliteit van de weg.
Willowmore zelf doet een beetje aan als een klein western-stadje, alleen dan niet slaperig, mensen genoeg op straat. Na een bezoekje aan een tourist information, besluiten we onze tocht door de kloof op te splitsen in twee overnachtingen.
Onze eerste camping ligt bijna vooraan in de kloof. De camping heeft maar 8 plaatsen, en ons plekje bevindt zich op heuveltje tegen een berg aan. Een prachtig plekje, wat ons een mooi uitzicht oplevert over het eerste stukje van de vallei en de daarachter gelegen bergen.

Woensdag 20 december
Onze eerste en eigenlijk ook enige activiteit vandaag is een wandeling in de Waterkloof. In de Baviaanskloof staan boerderijen, op gronden waarvan je verwacht dat er weinig op kan groeien. Echter lopen er op verschillende plekken door de heuvels kleine stroompjes waar de boeren dankbaar gebruik van maken voor hun watervoorziening. Een zo’n stroompje heet de Waterkloof.
Onze wandeling begint op het heetst van de dag, maar de als we de kloof eenmaal bereiken wordt deze vlug smaller, en lopen we in de schaduw. Na een poosje lopen bereiken we een open plekje in de kloof. Hier bereikt de zon de bodem van de kloof, en het is net of we een andere wereld binnen stappen. Een groene oase, met bijzondere (water)planten.
Als we de waterkloof weer hebben verlaten stoppen we bij een klein restaurantje en eten daar een klein, maar overheelijk hapje. Valt niet tegen zo in de middle of nowhere. De rest van de dag brengen we door op de volgende camping, chillen in het zonnetje. Deze camping ligt vlak voor de ingang van het gedeelte wat alleen per 4x4 begaanbaar is. Kunnen we er de volgende dag uitgerust aan beginnen.

Donderdag 21 december
We worden gewekt door aapjes. Onze tent en auto dient deze ochtend als verzamelplek voor ze, waar ze even kunnen opwarmen in de zon voordat ze beginnen aan hun rooftocht over de camping. Deze keer is er bij ons in ieder geval niks te halen.
We beginnen aan de rit door de Baviaanskloof. In eerste instantie vragen we ons af waarom een 4x4 nodig is, heel erg spannend is het nog niet. Maar de kloof kent een aantal bergpassen, en daar is het vooral om te doen. De passen doen ons denken aan Bolivia, deathroad. Waar ze met elk denkbaar mogelijk vervoersmiddel over een weg rijden die qua breedte eigenlijk is bedoeld voor maar een voertuig. Hier gelukkig geen bussen of vrachtwagens, maar als we tegenliggers tegen komen, wordt het toch wat spannender. De kant waar wij rijden is de kant van het ravijn, dus het is ooit even mikken tot hoe ver we de auto op de rand kunnen krijgen zodat de tegemoet komende auto zich er aan de andere kant voorbij kan wurmen. Behoudens een paar van deze momenten en soms steile stukken is de weg verrassend goed te doen. De weg levert ons schitterende uitzichten op. En ondanks dat het Karoo-gebied staat als droog, is de Baviaanskloof verrassend groen, bloem- en vlinderrijk.

Na deze tocht tot een goed einde te hebben gebracht trekken we het stuk door naar Addo. Doel is het Addo Elefant Park. Daar aangekomen blijkt alle mogelijke accomodatie op het park vol te zitten. Onze zoektocht in de omgeving werpt ook geen vruchten af. We kloppen aan, maar krijgen te horen dat het vol zit. Het is duidelijk dat we hoogseizoen is begonnen, dat veel Afrikaners vakantie hebben, maar ook veel buitenlandse toeristen hun kerstvakantie hier door brengen.
Onderweg op onze zoektocht hebben we ook nog een man naar zijn werk gebracht. Uiteindelijk weten we op een camping een plekje te bemachtigen. Alles behalve ons mooiste plekje ever, maar we hebben in ieder geval iets, en het is slechts maar om een nachtje te slapen.

Vrijdag 22 december
De dag begint bewolkt, maar als we in het Elefant Park rond rijden klaart het gelukkig op. De weggetjes door het park voeren ons over een heuvelachtig gebied. Soms met vlaktes, dan weer bebost. Het park ligt tevens dicht bij de kust. Op sommige plekken in het park kun je de oceaan en stranden zien liggen. Bijzondere afwisseling, vooral als je in dat plaatje ook nog eens olifanten tegen komt. Verder zien we veel Kudu’s, zwijnen en hartebeesten. De grote katachtigen houden zich helaas voor ons verborgen.
We hebben naderhand wel een prachtig verblijf, met uitzicht op een rivier en een ondergaande zon. En twee kitten :)

Zaterdag 23 december
Vandaag beginnen we aan de bekende Garden Route. In het park Tsisikamma staat ons eerste verblijf gepland. Een camping direct aan de oceaan, en aan de andere kant beboste heuvels. Een schitterende plek. Voor onze plek ligt een familie Dassies, beestjes die nog het meeste lijken op uit de kluit gewassen hamsters. Volgens onze safarigids zijn ze het meest verwant aan olifanten... Net als ons brengen ze deze dag door lekker in het zonnetje.
‘s-avonds gaan we uit eten. We staan tenslotte drie jaar geregisteerd:) De tent waar we eten (letterlijk een tent) is misschien niet de meest sfeer volle omgeving, maar het eten is heerlijk en de bediening super aardig. Het uitzicht over de zee, omgeving en ondergaande zon, maakt het plaatje compleet.

Zondag 24 december
In het park zijn een aantal wandelingen te doen. Vandaag willen we er twee doen, en dan morgen nog eentje. Dan hebben we het gehele park zo’n beetje gehad.
Het weer is heerlijk warm. De wandeling voert door de beboste heuvels. In het begin is er een mooi uitzichtpunt, met uitzicht over de kust en de oceaan. Verder is de wandeling eigenlijk een beetje saai. Tijdens de wandeling komen we op een kruispunt waarbij er een bordje staat aangegeven met Waterfall. Daar hadden we ergens op een routekaartje wel iets over gezien. In de veronderstelling dat dit bij onze route hoort nemen we de afslag. De wandeling naar de waterval blijkt echter een wandeling op zichzelf te zijn. Elke keer denken we (hopen we...) dat we er bijna zijn. De wandeling die langs de oceaan af loopt, en deels over rotsen is wat intensiever dan de routes door de bossen.
De inspanning is wat wat meer dan we verwacht hadden, en waar we ons proviand op hadden afgestemd, maar de waterval waar we terecht komen is een bijzonder plekje, en dat maakt het de moeite meer dan waard. Aan de ene zijde de oceaan en de golven die op de rotsen slaan, aan de andere zijde een waterval met daaronder een rustige poel.
Op de terug weg zien we nog dolfijnen in de oceaan. Sommige ‘ surfend’ op de golven. UItendelijk hebben we 6.5 uur gewandeld, met een appel en een pak koekjes voor onderweg. Blij dat we op onze stoel zitten, en wat kan ijskoude cola toch heerlijk zijn.

Maandag 25 december
‘s-Nachts steekt de wind op. En als we op staan is het weer minder. Bewolkt en regenachtig. Wandelen in de regen laten we schieten. Ons kerstontbijt is warme chocolade melk met taart. Ze zijn druk in de weer om alles klaar te maken voor de kerstbrunch. Tot op heden hebben we nog geen kerstgevoel gehad. De (verdwaalde) kerstbomen die wie hier tegenkwamen lijkt bij plus 20 graden toch al vlugniet op hun plek. Ook bijvoorbeeld de kerstmutsen die mensen in de supermarkt dragen komen wat vreemd over. En de kerstliedjes die gedraaid worden in een supermarkt... het is alsof je in Nederland loopt en ze in de zomer de kerst-cd al op hebben gezet. Het past gewoon niet.
Maar goed, nu het eenmaal zo ver is, lijkt het misschien toch een leuk idee om iets aan kerst te doen. We besluiten dan ook op ons volgende stekkie lekker te gaan uit eten. Voordat we aankomen op onze bestemming rijden we door Nature Valley en Plettenberg Bay. Twee plaatsjes aan de kust, met elk hun eigen charme, maar het is geen strand weer, dus na een klein bezoekje aan de dorpjes en de stranden, rijden we door.
Onze verwachting over waar we uiteindelijk terecht komen is iets anders danwe hadden voorgesteld. Onze bestemming is Knysna Diepwalle Forest, en waar we rekende op een camping zoals bijvoorbeeld in Tsisikamma met alles erop en eraan, is het hier geheel andere koek. Welgeteld acht plekken, en geen restaurant. Even schakelen dus.
Maar de plek waar we staan is fantastisch, een pad loopt naar een verhoogd houten dek in het bos, op de rand van een heuvel. Hier staat een tentje opgezet, met daarbij een kleine overkapping, en een openhaard/ BBQ. Het is koud dus het vuur gaat vroeg aan. Lekkere hapjes op tafel, en een goede fles wijn. Een unieke kerst.

Dinsdag 26 december
We verlaten ons plekje. We rijden naar het plaatsje Knysna, en haar Lagoon. De plek staat o.a. bekend vanwege oesters. Chan is van plan om deze dan ook hier te gaan proberen. Uiteindelijk belanden we op een terrasje op een eilandje in het midden van de lagune. Een blik op de kaart en het oester plan is vlug vergeten. Tweede kerstdag wordt door Chan gevierd met haar eigen kerstman, een fles bubbles en goede pasta’s.
We vinden een slaapplaats op een camping waar welgeteld een plekje vrij is. De laatste uurtjes zon gebruiken we om aan het zwembad te liggen.

Woensdag 27 december
Het laatste park wat we aan doen in de Garden Route is Wilderness. Bij aankomst weten we ook hier een campingplekje te bemachtigen, terwijl toen we eerder informeerden alles vol zat. Wederom geluk dus.
We huren een kano en maken een tochtje over de rivier, met aansluitend een wandeling (naar wederom) een waterval. Een mooi en ontspannen tochtje.
Als we op het pad terug lopen richting onze kano schiet er een slang voor ons langs het pad over en de de rotsen op. Een enthousaiste jongen die ons tegemoet komt weet ons te vertellen dat het een zwarte Mamba is... zo’n beetje de gifste slang op aarde. Daarna is onze pas toch iets voorzichtiger...
Als we onze camping stoelen zitten worden we wederom verrast door Afrikaanse vriendelijkheid. Onze overburen herkennen ons uit Tsisikamma, en heten ons van harte welkom. We worden daarop uit het niks getrakeerd op een Amarulla.

Donderdag 28 december
In Knysna zijn we een man tegen gekomen die een tip gaf over over Sutherland, een klein dorpje in de Karoo. Hier staat de SALT (South African Large Telescope) en hij had daar in de buurt sterren gekeken met uitleg van een enthousiaste hobbiest. We hebben ons al een aantal keren staan te vergapen aan heldere sterrenhemels. We wagen een paar telefoontjes die kant op. De SALT is de komende weken volgeboekt, en de hobbiest heeft eigenlijk ook geen plek. Maar hij wil ons nog wel ergens tussen proppen. Weer geluk
Waar we eigenlijk van plan waren langs de kust verder te rijden, gaan we het nu anders doen. Ons uitstapje richting Sutherland betekend 6 uur (om)rijden. Vanuit Wilderness rijden we over de Montagu Pass, welke onze overburen ons aanraden, richting Sutherland. Het landschap veranderd weer van uitzichten over de oceaan en groen, naar wijdse uitzichten over vlaktes en alle tinten bruin. Een mooie route en overgang.
Om 20u begint het sterrenkijken, ofwel star-gazing. Eerst met een korte presentatie in de tot informatiecentrum omgetoverde hobby-schuur van de man. In de tuin heeft hij zes telescopen opgesteld staan. De telescopen staan ingesteld op een vergroting van 70x, maar het bereik gaat tot 600x. Te samen met een laserpointer maakt hij ons wegwijs in onze melkweg.
Vanwege de ‘ felle’ maan kunnen we alleen de meeste heldere sterren en sterrenbeelden bekijken, maar dat drukt de pret niet. Het enthousiasme van de man is aanstekelijk, en de uurtjes die we naar de sterrenhemel kijken zijn leerzaam. Verschillende sterren worden uitgelicht, en als laatst werpen we een blik op de maan. We blijven hangen tot na het einde, en als toetje krijgen we daardoor nog de Jewelbox te zien. Volgens hem een van de mooiste sterrenclusters die er is, en alleen te zien vanaf het zuidelijke halfrond.

Vrijdag 29 december
We doen onze eerste stop aan in het wijngebied van Zuid- Afrika: Paarl. Vernoemd naar de twee ‘ gladde’ bergtoppen van de bergen waar het dorpje onder ligt.
Bij aankomst hebben we eerst rustig ons plan de campagne gemaakt op terras onder het genot van een gebakje. Gebakjes maken kunnen ze hier wel. Volgens bronnen zijn Franschhoek en Stellenbosch de mooiste en leukste plaatsjes in het wijngebied. Maar wij vinden Paarl al prima, dus dat beloofd nog veel goeds.
We slapen de komende twee nachten in een B&B, gelegen langs een van de wijnhuizen, met uitzicht op de wijngaard en de paarl. Het B&B heeft ook een terrasje met een zwembad. Veel verder als dat komen we vandaag niet meer. Alleen om ‘s-avonds te gaan uit eten op het naastgelegen landgoed. Met eten zoals dit komen onze verloren killootjes er zo weer aan.

Zaterdag 30 december
Op ieders aanraden van de mensen die we gesproken hebben hier in Paarl gaan we vandaag naar Spice Route, een wijnlandgoed, waarop ze heel slim vanalles hebben samengebracht. Behalve het proeven van wijntjes met allerlei lekkernijen zoals chocolade, kaas en vlees(waren), kun je er ook ambachtelijke biertjes proeven, speciale koffietjes, picknicen, en zit er een glasblazer en een diamantslijperij. Een plek waar je gerust een dagje kunt vertoeven.
Het mooiste moment van de dag is als Chan zich waagt aan een proeverij in de destilleerderij. Ze is in de veronderstelling drie dessertwijntjes te gaan proeven. Maar in plaatst daarvan heeft ze drie grappa’s besteld. Zowel Rob als omstanders hebben genoten van de reactie en gezichtsuitdrukking van Chan.
Voor het eerst sinds we op reis zijn beschikken we over een tv, en toevalligerwijs speelt op een van de zenders een film van een van de boeken die Chan heeft gelezen. Mooie afsluiter van een mooie dag.
Oud en Nieuw

We wilden het jaar goed afsluiten en goed beginnen dus hadden een mooi feestje opgezocht. Een festival met house en techno. De dj’s zeggen ons niet veel maar een feestje in de zon met lekkere cocktails kan weinig fout aan gaan. Het festival was van 12.00 tot 06.00 dus besloten eerst maar eens wijn te gaan proeven. We zijn naar Fairview gegaan. Hier kregen we wijn in combinatie met geitenkaas en daarna na een wijnhuis waar we 6 wijnen uit mochten kiezen. Hier werden de glazen goed vol geschonken wat maakt dat we rond 16.00uur op het festival waren. Het was fantastisch, wat kunnen de mensen hier toch feesten. Om 00.00uur helaas geen vuurwerk maar dat mocht de prêt niet drukken.

1 Januari
Nauwelijks geslapen. De muziek stopte rond 06.00uur maar daarna werd er op de parkeerplaats gewoon verder gefeest. We besloten na een paar uurtjes geslapen te hebben toch maar op te staan. Het was een bewolkte dag dus we besloten door te rijden naar Cederberg. Deze rit duurde 4 uur maar was ontzettend vermoeiend. We waren dan ook total los toen we daar aankwamen. We waren slecht voorbereid en hadden nauwelijks eten ingeslagen in de bewoonde wereld. In dit bergebied waren geen winkels te vinden behalve van die kleine zaakjes waar je geen verse producten kon komen. Op zich geen probleem om een paar dagen op rijst met blikgroenten en water te leven. Weer even bijkomen...
De campingplekken zijn omringd door hoge smalle bomen met uitzicht op de bergen. We besloten vandaag niet veel meer te doen.

Dinsdag kwamen we laat op gang en zo kwam het dat we op het heetst van de dag begonnen aan onze hike. Het was een van de makkelijkere wandelingen die we gemaakt hebben maar hij voelde het zwaarst. We wandelen naar boven waar we uitkwamen bij een klein poeltje met een waterfall (tje) met een pra chtig uitzicht.

Woensdag zijn we weer helemaal naar het zuiden gereden naar Gansbaai aan de walvisroute. Helaas zijn er nu geen walvissen te spotten maar hier kan je wel met witte haaien duiken. We boekte onze trip voor de volgende ochtend en kwamen weer op een camping te zitten met uitzicht op zee, kon dit in Nederland ook maar.

De volgende ochtend moesten we om 5.45 aanwezig zijn in Kleinbaai (dorpje verderop). Hier kregen we een ontbijt en gingen we met 12 anderen aan boort. Er werd aas uitgegooid in een gebied waar veel haaien zouden kunnen zitten. Ook hier was het helaas laag seizoen dus wij hadden er weinig vertrouwen in. We zagen een gigantische ray van 2 meter doorsnee en uiteindelijk kwam er een haai. Helaas geen witte maar een copper whaler shark. De eerste 6 personen mochten in de kooi om te kijken. Helaas zagen de haai niet veel. Toen mochten wij. Het water was ontzettend koud. We hadden geen tijd om te wennen want de haai kwam meteen op ons af. Wij onder water om het beest van 4 meter lang te bewonderen. We konden hem aanraken, zo dichtbij zwom hij verschillende malen langs de kooi. Een mooie ervaring maar willen zeker nog een keer terug om de witte haai te spotten. Er schijnen er maar 5000 te leven dus dat is ook relatief weinig. De rest van de dag aan het strand gelegen en op de camping gezeten.

Vrijdag 5 Januari zijn we naar Kaapstad gereden om ons maatje van de afgelopen 10 weken in te leveren. Wat hebben we genoten om te rijden in een grote, hoge wagen die ons door mooie 4x4 routes begeleidden en wat was het heerlijk om elke avond in ons knusse tentje te mogen liggen met steeds een fantastisch uitzicht (zonder muggen of andere beestjes). Het zelf kunnen bepalen waar en wanneer we ergen naar toe gingen en het 24uur buiten zijn geeft zo’n vrijheid gevoel. We zijn benieuwd hoe de laatste dagen ons gaan bevallen.
We zijn naar het vliegveld gereden om daar een klein autootje te huren. Het blijkt ontzettend druk te zijn en met geluk weten we nog ergens een auto te huren. Wat een verschil om beide auto’s naast elkaar te zien. Na alles overgeladen te hebben de jeep ingeruild en zijn we naar Franschhoek gereden. Onze vakantie kan beginnen......

Wijnlanden

Franschoek is ontzettend toeristisch maar we snappen wel waarom. Vele wijnboerderijen omringd door prachtige bergen. Landelijke huisjes en heel veel terrasjes en winkeltjes om je te vermaken. Op het terras onder het genot van een groot stuk cake (man man man wat is dat hier toch lekker) hebben we een overnachtingsplek gezocht. Ook hier zat alles vol dus wij geluk dat we nog in een hostel terecht konden op loopafstand. Dit hostel zit in een oud schoolgebouw wat een vette uitstraling heeft en we hadden een eigen kamer dus perfect. We besloten wel om de slaapplekken vast te leggen voor de komende dagen omdat er nog maar wenig opties over waren. 3 nachten Franschoek, 4 nachten Stellenbosch en 4 nachten in het centrum van Kaapstad is het geworden.
Die avond zijn we naar een geweldig restaurantje geweest. Hier zijn sterrestaurants betaalbaar wat maakt dat wij 10 kilo zwaarder thuis zullen komen aangezien wijn en goed eten onze hobbies zijn.

Zaterdag 6 Januari zijn we mee geweest met een wijntram. Toeristisch maar perfect. Je kan kiezen uit 6 routes. Elke route heeft 9 wijnhuizen waar je er 6 van kan kiezen. Elk uur brengt de tram je naar een andere wijnhuis waar je wijn en eten (chocolade, biltong, kaas, vlees) kan proeven.... Die avond lagen we vroeg op bed!!!

Zondag was het bewolkt. We wilden eigenlijk naar een internetcafe maar deze was dicht. Dan maar weer proeven. Leuk om te zien dat elke wijngaard een andere uitstraling heeft en dat er zo’n verschil in de wijn zit. Die avond zouden we eigenlijk uit eten gaan maar dit hebben we maar geannuleerd.
De zon schijnt weer dus we gaan onze was ophalen en richting Stellenbosch. Eens kijken hoe de wijn daar smaakt ;)